Don Kişot’un modern kitaplar arasındaki “en mutlu” kitap olup olmadığı da tartışma konusudur. Yazarın kendi ifadesiyle bu kitap, “melankolik ruhlar için bir meşgale” olarak tasarlanmış olsa da, eserin ruhunu inceleyenler Don Kişot’ta mutluluktan çok keder bulmuştur. Şüphesiz ki, komedi çok derinse de, kaynağı gözyaşlarına dayanır; mutlu sıfatı eserle ilişkilendirilen bakış açısına yapılmış bir yakıştırmadır.