Qoy sizə bir söz də deyim. Ambulansın içini heç vaxt öz gözlərinizlə görmək istəməzsiniz. Orada olmaq o deməkdir ki, bütün dünya baş-ayaq olub.
Ambulansda olmaq o deməkdir ki, ölüm qapınızın ağzında rəqs edir.
Əgər bu dünyada məni sevən biri olsaydı,
Onu axtarıb tapardım-
Korlar əlləri ilə axtarıb tapdığı kimi.
Əgər qaçıb getməyə bir yerim olsaydı,
Quş kimi qanad açıb uçardım ora.
Bir dəfə hardasa oxumuşdum ki, eybəcər çiçəklər getdikcə artıb-çoxalır. Çünki hər birimiz qəşəng çiçəkləri qırırıq, ona görə də eybəcər çiçəklər sonacan qalıb toxumlayır və tədricən bütün dünya eybəcərləşir. Səbəbkar da çiçəkləri qıranlardır.
Əgər verdiyim sözə əməl etməsəm, anamın sevgisindən məhrum olacağam. Sanki anamın sevgisi heç vaxt mənim olmayıb; kitabxanadan götürdüyüm kitab kimidir, gec-tez onu kitabxanaya qaytarmalıyam.
Axşamınız xeyr dostlar. Ümid edirem ki, her şey qaydasındadır.
Sizlere bir kitabla gelmişem ki, yükünün ağırlığından üç güne ancaq bitirdim.
𝐄𝐥𝐞
Kitab 16 yaşlı Auranın həyatından bəhs edir. Auranın anası şizofreniyalı bir rəssamdır. Atası onları atıb gedib və Aura xəstə anası ilə yalnız qalıb. Şeir yazmağa, rəsm çəkməyə həvəsi olan Aura anası kimi olmaqdan qorxduğu üçün bu məşğuliyyətlərdən mümkün qədər uzaq durmağa çalışır. İşlər daha da çətinləşdikdə uzun illər ayrı olduqları nənəsi köməyə çatır..