Ihara Saikaku; Ibara olarak da bilinir (d. 1642, Osaka – ö. 9 Eylül 1693, Osaka, Japonya), 17. yüzyıl Japon edebiyatındaki canlanmanın en önemli adlarından şair ve romancı. Tüccar kesiminin, kibar fahişelerin aşk ve para ile ilgili serüvenlerini çok canlı bir dille anlattığı yapıtlarıyla geniş bir okur kitlesi kazanmıştır.
İlk olarak, 17 hecelik haiku şiirine kaynaklık eden haikai adlı mizahi renga (zincirleme dize) şiirindeki başarısıyla ün kazandı. 1671’de “bir gün, bir gece içinde” 1.600 dize yazdı. Hızını giderek artırdı ve dakikada bir dizeden, 1680’de 24 saatte 4 bin dizeye, 1684’te ise inanılmaz bir biçimde 23.500 dizeye ulaştı; bu, dakikada 16 haikai’den biraz fazla ediyordu. Bu yüzden “20 binlik şair” olarak anılmaya başlayan İhara, daha olağan bir hızla şiir yazmayı sürdürdü. Alışılmamış üslubundan ötürü rakip şairler, kendilerine ne kadar yabancı olduğunu vurgulamak için İhara’ya “Felemenkli” adını taktılar.
Çiçekler bir sonraki baharı bekler
Aynı ellerin onları okşayacağından eminler.
Ama insanların yürekleri artık eskisi gibi olmayacak,
Ve bilin ki her şey değişecek,
Ah, zavallı âşıklar.
"Kuşçu Jibei'den aldığın bir tarlakuşun vardı. Çok severdin, onu bana vermeni istedim, yanaşmadın. Ama sonra tuttun, bölüğümüzün en güzel oğlanı Syohatchi Kitamura'ya verdin. Bunu çok kıskandım."
"Geçen nisanın on birinde, herkes at sırtında beyin yanına çağrıldı. Tarozayemon Setsubara beni tuttu ve, 'Eteğin çamur olmuş,' dedi ve eliyle sildi. Sen tam arkamdaydın ama umursamamış gibi yaptın. Eteğime sıçrayan çamura dikkat edecek yerde Tarozayemon'la birlikle bana güldün. Bence bu davranışın doğru değildi, o kadar yıldır âşığınım"