Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Hakkında
Ebu Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr b. Ferh el-Kurtubî (ö. 671/1273), Tefsir, hadis ve fıkıh âlimidir.
Kurtuba’da (Cordoba) dünyaya geldi. Doğum tarihi VI. (XII.) yüzyılın sonları veya VII. (XIII.) yüzyılın başları olarak tahmin edilmiştir.
Mütevazi kişiliği ve sade yaşayışıyla tanınan, zühd hayatına önem veren Kurtubî 9 Şevval 671’de (29 Nisan 1273) Münyetü Benî Hasîb’de vefat etti ve burada defnedildi. Kabri, 1971 yılında onun adına inşa edilen camideki türbesine nakledilmiş olup halen ziyarete açık bulunmaktadır. (Kasabî, el-Kurtubî, Kahire 1399/1979, s. 30).
Tefsir, hadis, kıraat, fıkıh gibi alanlarda çok iyi yetişmiş olduğunu eserleriyle ortaya koyan Kurtubî’yi Zehebî “ilimde derya” olarak nitelendirmiş, diğer müellifler de hakkında benzer ifadeler kullanmıştır. (bk. Zehebî, Târîhu’l-İslâm: sene 671-680, s. 74-75)
Tefsiri
Kurtubî’nin en hacimli ve önemli eseri olan el-Câmi li-ahkâmi’l-Kurân (Tefsîrü’l-Kurtubî) tefsir kaynakları arasında seçkin bir yere sahiptir.
Eserin mukaddimesinde, takip ettiği metot hakkında kısa bilgi veren müfessir, daha sonra tilâvet adabı, Kur’an öğrenmenin önemi, kınanan re’y tefsiri, tefsirde sünnetin yeri, el-ahrufü’s-seb‘a (yedi harf), sûre ve âyetlerin tertibi, Kur’an’ın faziletiyle ilgili olarak uydurulan hadisler ve bazı konulara yer vermiş, euzü ve besmelenin tefsiriyle asıl tefsire girerek sıra ile sûreleri ele almıştır.
Mukaddimede belirtildiği üzere ayetler açıklanırken faydalanılan kaynaklara işaret edilmiş, bazı istisnalarla birlikte genellikle nakledilen görüşlerin kimlere ait olduğu zikredilmiştir.
Müfessirlerin naklettikleri kıssalara ancak ihtiyaç halinde yer verilmiş, nüzûl sebepleri, kıraat ihtilâfları, lugat, nahiv, nesih gibi konular üzerinde titizlikle durulmuş, makbul re’y tefsiriyle me’sûr (rivayete dayanan) tefsirin birlikte ele alınmasının güzel örnekleri ortaya konmuştur.
Ayetlerin ihtiva ettiği hüküm ve meseleler birinci mesele, ikinci mesele... şeklinde numaralanarak ayrıntılarıyla ele alınmış, bu sırada tefsir, hadis, fıkıh ve diğer ilimlere dair çok geniş kaynaklara başvurulmuş, bu eserlerdeki görüşler bazen aynen nakledilmekle yetinilirken bazen de tartışılmış, sebepleri zikredilerek tercihler yapılmıştır.
Ehl-i sünnet dışındaki fırkaların ve özellikle Mutezile’nin görüşleri ele alınarak çürütülmeye çalışılmıştır.
Kurtubî bu titizliği yanında şer‘î asıllara aykırı olmayan işârî tefsirlere zaman zaman yer vermekte mahzur görmez.
Kendisi Mâlikî olmakla beraber mezhep taassubu da gütmez. Delillerini kuvvetli bulduğu diğer mezheplerin bazı görüşlerini tercih ettiği olmuştur.
Muhalifleriyle tartışmasında naziktir. Ebû Bekir İbnü’l-Arabî’yi sertliği sebebiyle tenkit eder.
Endülüs âlimlerinin hâkim tutumunu takip eden Kurtubî belâgat nüktelerine pek temas etmez.
Usulcüler kadar ayrıntılı olmasa da zaman zaman usûl-i fıkıh kaidelerine başvurur ve fürûun bu kaidelere bina edilişinin güzel örneklerini verir.
Hadis ilmine vukufu sebebiyle rivayetleri değerlendirmeye tâbi tutan müfessirin, az da olsa zayıf ve nadiren de mevzû hadislerle İsrâiliyat’a yer verip bunlar hakkında herhangi bir değerlendirme yapmadığı da olur. Bu yönüyle onun İbn Kesîr İsmâil b. Ömer (ö. 774/1373) ve Şevkânî (ö. 1250/1834) gibi müfessirlere örnek teşkil ettiği söylenebilir.
Kurtubî’nin faydalandığı pek çok kaynak arasında İbn Atıyye el-Endelüsî’nin (ö. 542/1148) el-Muharrerü’l-vecîz adlı tefsirinin ayrı bir yeri olduğunda ve özellikle Kurtubî’nin takip ettiği metot bakımından bu eserden etkilendiğinde şüphe yoksa da İbn Atıyye’nin bu eserini “büyük ölçüde Kurtubî’nin tefsirinin esası” olarak değerlendiren A. Jeffery’nin bu görüşünde mübalağa bulunduğunu kabul etmek gerekir. (bk. Mukaddimetân, Giriş, s. 4) Zira bilhassa hadislerin kaynaklarına işaret edilerek bunların değerlendirmesi, kıraat ihtilâflarıyla dil ve nahiv açısından meselelerin daha geniş şekilde ele alınması gibi pek çok husus göz önüne alınırsa Kurtubî’nin İbn Atıyye’yi gerilerde bıraktığını söylemek doğru olur.
Safedî, İbn Ferhûn ve Dâvûdî gibi âlimlerin kendisinden övgü ile söz ettikleri Kurtubî’nin bu eseri büyük hacmine rağmen ilim çevrelerinde, özellikle Doğu’da (Ortadoğu’da, bk. İbn Haldûn, III, 1032) büyük ilgi görmüş ve muhtelif baskıları yapılmıştır. (I-IV, Kahire 1950; 1353-1369/1935-1950; 1380; I-XX, 1386-1387/1966-1967; bk. TDV İslam Ansliklopedisi, Kurtubi, el-Câmi li-ahkâmi’l-Kurân md.)
Tam adı:
Ebu Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr b. Ferh el-Kurtubî
Unvan:
Alim
Doğum:
Córdoba, İspanya, 1214
Ölüm:
Mısır, 1273
Okurlar
44 okur beğendi.
120 okur okudu.
44 okur okuyor.
141 okur okuyacak.
13 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Sufilerin Yolu Sapıklıktır...
İmâm Ebû Bekir Tartuşî (رَحِمَہُمَ اللّہُ) şöyle demiştir:
"Sufilerin takip ettikleri yol tembellik, cehalet ve sapıklıktır. İslam dini ancak Allah'ın kitabı ve Rasûlûllah (sav)'ın sünnetinden ibarettir."
(11.Cilt)
Sayfa 238 - Buruç Yayınları
"Ben biliyorum ki toprak olacağım
Develer hızlı hızlı yürüdüğünde yürüyemez(olacağım)
Soranlar kime (kabir) kazıdınız? diye soracaklar
Cevap verenler onlara: Vezirî diyecekler."
Yüce Allah, "Ey Davud ailesi, şükrederek çalışın"¹ deyince Hz. Davud: "Ey Rabb'im! Sana nasıl şükredeyim ki?
Benim şükrüm bile senin bir nimetindir" demiş, Yüce Allah da şöyle cevap vermiştir:
İşte şimdi beni tanıdın ve Bana şükrettin ey Davud! Çünkü şükretmenin de Benim bir nimetim olduğunu bildin."
¹ Sebe, 13.
Sayfa 246Kitabı okudu
Aziz ve Celil olan Allah beni seçti. Onlar arasından bana vezirler, damatlar ve dünürler kıldı. Kim onlara söverse, Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların laneti üzerine olsun. Allah kıyamet gününde ondan ne bir tevbe, ne de bir fidye kabul etmesin.
Ebu Nuaym, Hilye,II, 11.
“Ashabıma dil uzatmayınız, sizden herhangi bir kimse Uhud dağı kadar altın harcayacak olsa dahi, onlardan herhangi birisinin harcadığı müdde, hatta onun yarısına dahi denk olamaz.”
Buhari, III, 1343
İletiler
"İster iyi ister günahkar olsun, ister sünnete uyan ister bidatçi olsun kiminle konuşursan konuş, yumuşak sözlü ve güler yüzlü olman gerekir. Fakat bunun yağcılığa ve karşı tarafın görüşünü onaylıyor izlenimine yol açmaması gerekir."
[Tefsiru'l-Kurtubi]
El Camiu li-Ahkamil Kur'an - 20 Cilt Takım
Ömer (ra.) şöyle dedi:
Bir kardeşinizin yoldan çıktığını, günaha saplandığını gördüğünüzde, onu doğru yola getirmeye ve Allah’ın affına güvenmesini sağlamaya çalışın…
İmam-ı Kurtubi
Yorumlar ve İncelemeler
El-Esna Fi Şerhi Esma'illahi'l-Hüsna ve Sıfatihil Ulyaİmam-ı Kurtubi · Fecri Sadık Yayınları · 20206 okunma
