Dünya üstüme çöktüğünde Ve bir kapı gibi kapandığında gökyüzü Dolduruyor sesler kulaklarımı uzaktan Yığılıp yere kaldığımda, sere serpe... Ne beni bulabiliyor karşımdaki Ne benim oluyor yanı başımdaki İçten ve lâtif sedalardan Bir döşemeye gömülüyorum elemle Bür düşünce gelip Sarana kadar beni, Bir hayal kaplıyor zihnimi: Bir kalem, bir de kâğıt