Hakkında
1929 yılında Belçika’da dünyaya gelen Jacqueline Harpman, 1940-1945 yılları arasında ailesiyle birlikte Fas’ta yaşadı. Brüksel’e döndükten sonra tıp fakültesine girdi, ancak tüberküloz hastalığına yakalandığı için eğitimine iki yıl ara vermek zorunda kaldı ve bu arada yayımlanmayan ilk romanı "Les jeux dangereux"yü tamamladı. 1953 yılında da hiçbir zaman tam olarak ısınamadığı tıp eğitimine son verdi. Aynı yıl sinemacı Émile Degelin’le evlenen Harpman, kendini tamamen yazmaya adadı. 1958 yılında da öykülerini içeren ilk kitabı basıldı: "L’amour et l’acacia". 1967 yılına kadar üç roman bitirdi; senaryo, belgesel, radyo programı çalışmalarında bulundu. Son romanı "Les Bons Sauvages"ın başarısız olması üzerine yazarlığa veda etti ve psikoloji eğitimine yöneldi. 1970 yılında da psikoterapist olarak çalışmaya başladı. 1985’e kadar psikoloji konusundaki çalışmalarını sürdürdü, ancak aynı yıl içinde uyanan yazma isteğine engel olamayarak yeni romanı "La mémoire trouble"un üzerinde çalışmaya başladı. O tarihten itibaren "La Fille démantellée", "La Plage d’Ostende", "La Lucarne", "Le bonheur dans le crime", "Erkek Nedir Bilmezdim", "Orlanda", "L’Orage rompu", "Récit de la dernière année" ve "La dormition des amants" adlı eserlere imza atan Harpman halen Louvain-la-Neuve Katolik Üniversitesi’nde edebiyat ve şiir konusunda dersler vermektedir
Unvan:
Yazar
Doğum:
Belçika, 1929
Okurlar
2 okur beğendi.
11 okur okudu.
32 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
This was the first time I'd listened closely, and I was surprised at how much they had to say, the passion with which they repeated the same thing in ten different ways so as to avoid accepting that they'd had absolutely nothing to say to one another for ages. But human beings need to speak, otherwise they lose their humanity, as I've realised these past few years. And gradually, I began to feel sorry for those women determined to carry on living, pretending they were active and making decisions in the prison where they were locked up for ever, from which death was the only release – but would they remove the bodies? – and where they couldn't even kill one another.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ağızlarından dökülen sözcüklerin bolluğuna, anlatacak hiçbir şey olmadığının saklamak için, değişik sözcüklerle aynı şeyi tekrar tekrar anlatmalarına hep hayret ettim. Oysa insanoğlunun insanlığını yitirmemek için konuşması gerektiğini o zamanlar bilmiyordum, bunu yeni anladım.
Sayfa 25Kitabı okudu
...insanlar ile hayvanlar arasındaki tek fark büyük aptestini yaparken saklanmaksa insanlığın durumu pek de parlak değilmiş, diye düşünürdüm.
Sayfa 22Kitabı okudu
Saymaya devam etmiyor değilim, Otuz günde bir bir ay daha geçti diyorum. Oysa bunlar sözden ibaret zamanı elimle tutamıyorum. Belki de yalnız olunca zaman kavramı yok oluyor...Gece ve gündüzün oluşumu, art arda birbirini izlemesi fizik kurallarına dayanıyor. Oysa zaman insana bağlı.
Sayfa 151 - 'zaman'Kitabı okudu
‘What do they want of us?’ I asked again. She shrugged.
‘All we know is what they don’t want.’
Sayfa 32Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
