En Eski Jacques Roubaud Sözleri ve Alıntıları
En Eski Jacques Roubaud sözleri ve alıntılarını, en eski Jacques Roubaud kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Küller, encam.
Bulutların ardından ayın doğuşu. Belirsiz, kof
bir büzüşme, bir sızıntı, soluk bir leke:
Senin gövdenden kendiminkine dönmüşüm (zaman)
kendininkinden bana bakarsın (zamansız)
(Kırılgan dizlerin için baldan alkımlar yazmıştım,
Keşiş Şimon iken sanduka sinemalarda:
gece yarısı, gelip geçenler çelebice yolu gösteriverdi)
Karanlıktan çıkıp karanlık bir yola seğirttik
bir kurutma kağıdına geçen mürekkep dişleriymişçesine
(böyle gerekiyordu: kalamar ay loşluğun kıyısında dururdu)
Tepenin soluğu pus, fundalar içinde
ürkü (küllerin diri tutuyordur kemerinin
altında uyuyan geceyi): dolanma, yılansı:
inin ağzı, ayın (açıl susam açıl) açıverdiği
sinin ağzı: gözyuvacığına giriyorum, gözün
gözgülleri çözüyor: ölüler hamamı,
adsız sansız dirilme:
adı batmış seslemler salkımıyım.
Artık kimse yok, bomboş yeraltındaki oda
(kavkı, şeytanminaresi, yankılar evi),
kimsecik, yalnız bu sayıklayan sarmal,
gezinen gözlerinin, dil üşürdükçe, siliverdiği
yazı -onlar da seni siliyor, seni
kavkı, şeytanminaresi, boş oda, okur.
Göle bakan Narkissos mu, kuma
şekiller çizen Eukleides mi?
Dışarıda, batık saraylarıyla ırmak,
dışarıda, trenler, uçaklar-dışarısı nere?
Irmağında yüzüyorum bir kez daha:
kapatıyorum gözlerimin hepsini, daha doğmamış oğulların
bellisiz yüzünde seyretmek için kendimi
senin tatlı su istiridyelerinin.
Gün yürür uyuşuk kemikler üstünde
yer altındaki odada gebelikler...
Sayfa 31
Söylensiz girerim yeni yurduma, anayurduma
bastıran geceye, artık bir şeycik istemem
geri vermekten başka söke söke aldığım her şeyi.
Sayfa 39