Anouilh, Bordeaux yakınlarındaki küçük bir köy olan Cérisole'de dünyaya geldi. Babası bir terzi, annesi ise aile bütçesine katkıda bulunmak için yazları orkestralarda çalan bir keman sanatçısıydı. İlkokulu école primaire supérieure'de, ortaokulu ise Collège Chaptal'da okudu. Fransız yönetmen Jean-Louis Barrault da o günlerde aynı okulda öğrenciydi. Yönetmen kendisinden iki yaş küçük olan yazarın son derece dikkat çekici bir öğrenci olduğunu söylemişti. Anouilh, liseden sonra Paris Üniversitesi'ne hukuk okumak üzere yazıldı. 18 ay sonra reklam sektöründe bulduğu bir iş sebebiyle okulu bıraktı.
1929'da L’Hermine isimli ilk oyununu yazdı. Bu eser 1932 yılında sergilendi fakat başarısız oldu. Bir süre aktör ve yönetmen Louis Jouvet'nin yardımcılığını yaptı fakat kısa bir süre sonra yönetmenle geçinemeyeceğini anladı ve bu gruptan ayrıldı. Nazilerin Fransa'yı işgali sırasında, Anouilh açık bir şekilde iki tarafın da yanında yer almadı. O günlerde yayınladığı Antigone en ünlü oyunu kabul edilir. Oyun kinayeli bir şekilde Naziler ile yapılan işbirliğini eleştiriyordu. Anouilh, çoğunlukla politikayla ilgilenmemiş olmasına rağmen 1950'lerde Charles de Gaulle'e muhalif olmasıyla tanınır.
1964 yılında Becket ou l'honneur de Dieu isimli oyunu sinemaya uyarlandı. Filmin başrollerinde Peter O'Toole ve Richard Burton oynadı. Oyunu filme uyarlayan Edward Anhalt ise bu çalışmasıyla Oscar ödülü kazandı. Anouilh oyunlarını "siyah" (trajediler ve gerçekçi oyunlar), "pembe" (fantazilerin baskın olduğu), "parlak" (pembe ve siyahın asil bir şekilde birleştirildiği), "uyumsuz" (acı bir ironi olan "siyah" oyunlar), "kostümlü" (tarihi karakterlerin olduğu), "barok" ve "başarısızlıklarım" olarak sınıflandırdı.
Yazar, 1970 yılında Prix mondial Cino Del Duca ile ödüllendirildi.
Anouilh, 1931 yılında oyuncu Monelle Valentin ile evlendi. 1953'te ise ikinci eşi Nicole Lançon ile hayatını birleştirdi. Çiftin evliliği yazarın 3 Ekim 1987'deki vefatına kadar sürdü.
Papatya Falı - Jean Anouilh
•
”İyi bilirsiniz ki aşk, her şeyden önce, insanın kendisine armağanıdır.”
•
”Açık olan bir şeyi kabul etmek gerekir. Asla rüya değil. Sizin de rüya görmemiş olmaktan üzüntü duyduğunuz olur mu?”
•
”Kocamış ağaçlar gibi. Her bahar çiçek açıyorum. Hayale kapılıyorum. Fakat, nafile, gövde çürüdü.”
•
“Alçak olmak için bile cesarete, bir çeşit büyüklüğe ihtiyaç vardır.”
•
Selam arkadaşlar. Bugün sizlere Varlık Yayınları’ndan 1965 yılında çıkmış tek perdelik fars olan Papatya Falı’nı anlatmak istiyorum. Aynı zamanda kitap Cahit Külebi çevirisi.
Kitabımızda General, kambur ablasıyla ilgili bir gelişme, General’e göre bir skandal, patlak verince tüm aileyi acilen eve çağırıyor. Aile eve toplanınca da aşk üzerine uzun tartışmalar çıkıyor. Yaşadıkları çaresizliklere ve mutsuzluklara da şahit oluyoruz.
Akıcı ve kısa bir oyun. Ve ben gerçekten çok beğendim. Çeviri de tabi ki mükemmel. Karşılıklı diyalogların herbiri çok güzel. Kitap çok eski olduğu için beğendiğim cümlelerin altını çizemedim ancak çizebilseydim kitabın yarısını çizmiş olurdum. Sahaflarda karşılaşırsanız kaçırmayın.
Jean Anouilh hakkında da biraz konuşmak gerekirse kendisi birçok oyun yazmış Fransız sanatçı. Gerçekten de üretken biriymiş. Ama dilimize çevrilmiş maalesef çok eseri yok. 20. yüzyılda ikinci dünya savaşının da bir şahiti olarak yaşamış. Politikayla çok ilgilenmemiş, bir oyunu sinemaya uyarlanmış.
Bildiğim kadarıyla kitabın şuan satışı yok, bulabilirseniz kesinlikle okumalısınız, bu günlerde iyice unutulmuş olan "onur" değerini mükemmel işlemiş bir başyapıt.
Antigone, kardeşinin yasını tutmak ister. Ölüm pahasına o bedenin üzerine toprak atmaya çalışan bir kızın sonu nasıl olur ki ? Adalet'i sağlamak zorunda olan kral, nişanlısı Hémon'un babası iken ölüm defalarca sorgulanan bir konu hâline gelir. Antigone ölecek midir ? Aksi takdirde kral suçu örtbaz edecek midir ? Hémon'u ne tür bir son bekliyor peki ?
Gayet akıcı ve hoş bir tiyatro, tavsiye ederim.