Jean Baptiste Racine (d. 22 Aralık 1639 - ö. 21 Nisan 1699) XVII. yy. Fransız edebiyatının önde gelen şairlerinden ve trajedi yazarlarından olan Racine iyi bir eğitim görmüştür. Özellikle Yunan trajedi şairi Euripides (Öripid)'den etkilenen Racine, Fransız klâsik trajedisinin gelişmesinde büyük rol oynamıştır. XIV. Louis (Lui) döneminde saray tarihçiliği de yapmış olan Racine, eserlerinde Yunan mitolojisi, Filistin tarihi ve İngiliz saraylarından seçilmiş konulara yer vermiştir. Racine, eserlerinde genellikle tutkularına esir olmuş kişilere yer vermiştir.
Tanzimat Dönemi'nde yaşayan Türk edebiyatçılar üzerinde de etkili olan Racine'nin, Andromaque (Andromak), Bérénice (Berenis), Bajazet (Bayezid), Iphigénie (İfijeni) ve Phèdre (Fedra) adlı eserleri ünlüdür.
✨klasisizm; 17.yy’da avrupa’da merkezi otoritenin çok güçlü olduğu bir dönemde ortaya çıkmıştır. yani klasik edebiyata doğasını kazandıran şeylerden biri de güçlü monarşilerdir. bu çağ akımı “akıl” merkezlidir. bu aklı biraz diktatör bir yönetici gibi zihninizde canlandırırsanız aslında klasisizm akımını da ana hatlarıyla çizmiş olacaksınız.
✍DİPÇE :Phaidra oyunu Racine'in, Euripides’ten etkilenerek yazdığı Yunan söylencesine dayanan bir trajedidir.Oyunun dayanağını anlamak için esasen Phaidra'nın ailesini bilmek gerekir zira Phèdre’in yazgısını, ailesinin tanrılara karşı yaptığı hatalar şekillendirmiştir. Racine, bu kısmı değinmez sadece, Phèdre’in tutkusundaki önlenemezlik üzerinde
Marcel Proust'un Kayıp Zamanın İzinde serisinin ikinci kitabında rastladığım Racine'nin Topkapı Sarayında geçen beş perdelik tiyatro oyununun şiirsel dili, hepimizin sıkıldığı bu günlerde benim için farklı bir okuma oldu.
Jean Racine
Trajik bir aşkın konu alındığı eserde, mitolojik karakterlerin diyalogları teatral bir tarzda anlatılmış. Aşk, ihanet, intikam gibi duyguların içinde barındığı, mitoloji sevenlerin ağırlıklı
olarak okuyabileceği bir kitaptır.