Bu seriye neden daha önce başlamadığımı düşünüyorum. Kurgu, olay biçimi, gidişat kısaca her şey acayip iyi. Özellikle de yazarın hayal gücüne bayıldım. Yazdığı her şey gözde çok rahat bir biçimde canlanıyor ve akıp gidiyor.
Kitabı okurken olayların asla bu noktaya geleceğini tahmin etmemiştim.
Serinin son kitabı için beklentim baya yüksek. Eminim ki bu beklentiyi de karşılayacak.
Bakışlarımı onunkine kaldırdım ama hiçbir şey demem gerekmiyordu. Ona yaslandım, başımı omzuna koydum. Bedeninin neredeyse anında gevşediğini hissettim. Bakışlarım Tink’e kaydı. O solgun, mavi gözleriyle bize bakıyordu. Göz kırptı.
Bunların hiçbirinde yalnız değildim.
Sadece biraz dağılmıştım ama kırılmamıştım.
“Evet,” dedim, “iyi olacağım.”
Üstelik cesurdum.
