Başlayamıyorum. Biraz günlük yazmaya benziyor. Yazmayı bitirip okumaya başladığımda kendi sesimi tanıyıp tanıyamayacağımı bilmiyorum sanki. Sevip sevmeyeceğimi de.
Sosyal medyada popüler olan bir kitaptı, genç yetişkin kurgu olarak geçiyor. Kitap Mab ve Elk adında iki dostın arkadaşlık ilişkilerinden yola çıkıyor, aslında kitabın başında Elk, Mab'in hayaletiyle konuşuyor yani girizgahı değişik başladı. Ben, biraz fantastik bir kurguya evrilecek sanmıştım ki kitap tamamen dram içeriyor.
Lise yıllarımda John Green'in duygusal birkaç kitabını okumuştum mesela favorim Alaska'nın Peşinde sanırım o kitabı 2 kere ya da 3 tekrar okudum - aşırı iyi miydi bilemiyorum o zamanlar çok popülerdi ve beni baya ağlatmıştıı. -
Bu kitabı okuyanlar da aynı şekilde ağlatır, aşırı duygusal vs dedi, ben de öyle olduğunu düşündüm, ya büyümem ya da derinlik eksikliği bilmiyorum ama beni ağlatmadı. Aşırı duygusal sahneler de vardı kitap içinde şöyle bir burun sızlaması yaşadım ama başından hayaletle başladığı için yani biri neticede ölmüş, aşırı üzücü gelmiyor, ama o sona şaşırdım baya ters köşe oldu. Ters köşelere aşina olan ben bunu yemedim, nedense boşluğuma geldi herhalde.
Mantık hatası var mı bilmiyorum ama o, sonu konuşalım bence şaka mıydı???