Öykü, köknar ağaçlarının kor gibi ışıdığı bir ormanda, küçük bir açıklıkta başlıyor. O açıklıktan usulca, hiç hissettirmeden, derdiyle, anlatmak istediği meramıyla birlikte giriyor yazar. Görmek isteyenlere, duymak isteyenlere, yüzünü başka tarafa çevirmeden dinleyebilecekler için anlatıyor, yazar, bu hummalı öyküsünü. Bu masalsı büyülü gerçeklik bedene, cinsiyete ve cinselliğe dair bir manifestodur.
Kor gibi yanan satırların arasında gizlenen onlarca gözün seni izlediğini bile isteye okumalısın bu masalı. Evet, rahatsız edici! Ancak bunda büyük bir gerçeklik payı var. Çünkü senin bedeninin, derinin altında da başka birisi var. Belki henüz tanışmadın onunla yahut çoktan tanıştın bu isimsiz kişiyle. Gece eve dönünce günün yorgunluğunu üzerinden atar gibi istisnasız, her gün, fermuarından tutup açarak sen de bu deriyi çekip çıkarıyorsun ve bir tarafa atıyorsun. Görmek, bilmek ve duymak istemiyorsun.
İşte yazar bu derinin, saklı kişinin kokusunu almış ve bu öyküyü yazmış. Oğlanlar, sıradan bir öykü değil aksine bir bedenler savaşının, hastalıklı, anlatımıdır. Gözlerin ardında gizlenen o gözlerin bilinmeyen ve sakınılan öyküsüdür. Eğer gözlerin açıksa dikkatle dinle!
