sadece o uzun süren durgunluk yaşandı.
bu durgunluk bir andan çok daha fazla, uzunca bir süre boyunca asılı kaldı havada.
Sonra her şey yavaş yavaş uyanmaya başladı yeniden, zaman ağır ağır geçmeye başladı yine.
"Seni korkutmak istemedim, Ben kendimden söz ediyordum. Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister, doğru mu yanlış mi diye! ama kimsesi yoktur. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından. Yanindakine dönüp 'Gördün mü sen de?' diye soramaz ki. Bilemez ne gördügünü. Soracak kimsesi yoktur ki. Ben de burada bir seyler gördüm. Sarhoş da değildim.”
"Kitaplar bir halta yaramaz. İnsanın birine ihtiyacı vardır, birine yakın olmak ister." inler gibi devam etti. "Kimsesi yoksa delirir insan. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında biri olsun. İnanın bana, insan fazla yalnız kaldı mı, hastalanır."