Ben sana İstanbul dedim…
İstanbul kadar derinlere süzüyor beni fırtınalı duruşun.
Bir yanın hüzünlü, bir yanın ferahnâk…
Bir yanın bi’ab, bir yanın ferahna…
Süleymaniye’de birikiyor şiirlere adın.
Yıkılıyor üzerime rüyaları aralayan sütunlar…
Sinan’ın ayak sesleriyle uyanıyorum.
Kendimi izliyorum toprakların suretinde,
Ve takılıyor hüznüm Kanuni’nin boş avuçlarına.
Bir muammayım, cevap sorma yâr;
Çünkü sükûtusun yüreğimin…