Kadriye Yılmaz Koca Sözleri ve Alıntıları
Kadriye Yılmaz Koca sözleri ve alıntılarını, Kadriye Yılmaz Koca kitap alıntılarını, Kadriye Yılmaz Koca en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünya endüstri tarihinde üretimin öztüketim esas alınarak sürdürüldüğü uzun bir dönem mevcuttur.
...kırsal kesimde kadın aile emeğinin temeli kabul edilmiş...
Osmanlının fetihlerle topraklarına toprak kattığı dönemlerden 16. yüzyıla kadar kız çocuklarının ve kadınların toprakta söz sahibi olmalarına müsade edilmemiş, aile içerisinde yalnız erkeğin toprağa malik olması sağlanmıştır .
Geleneksel üretim biçiminde aileyi açıklayan en iyi pusula gelenektir. Zira gelenek hayatın diğer sahalarına olduğu gibi üretimin planlanmasından paylaşılmasına kadar tüm iktisadi faaliyetlere yön verir.
Aile içerisinde iktisadi ilişkiler de geleneğin öngördüğü çerçevede yürütülür. Aile bireylerinin aile içerisindeki konumları bir tüketici olmaktan daha çok bir üretici kimliği ile belirlenmiştir. Dolayısıyla 'işe yaramazlık duygusu' sadece modern toplum insanlarının muzdarip olduğu bir psikolojik rahatsızlıktır.
Bugün bir çeşit sivil toplum sözleşmesi diyebileceğimiz Akabe Biatı'nda peygamberin, ayetin emri gereği erkekleri olduğu kadar kadınları muhatap alması İslam toplumunda kadının müstakil şahsiyete sahip bir toplum ferdi olduğunun Kur' ani delilidir.
Abbasi döneminin ictimai bozulmalarına karşı Türkler İslam alemi içerisinde yeni bir soluk olmuşlar, pekçok sapık düşüncenin etkisiyle yozlaşmaya başlayan kadının ictimai durumunun düzeltilmesinde rol oynamışlardır.
Kadınların kamu hayatına katılımı açısından ilk dönem Osmanlı toplumunun müsbet bir model oluşturduğunu görüyoruz. Göçebe Türkmen aşiretleri arasında kadının toplumsal etkinliği benimsenmiş ve ona hayatın her safhasında rahat hareket etme imkanı sağlanmıştır. Belki de bundan dolayı üretim ve sanat faaliyetleriyle meşgul olan kadınlardan, zaviyelerde şeyh olan kadınlara kadar her alanda 'iş'lerini ' cinsiyet'lerinin önüne koyabilmişlerdir. Aslında kadının konumunu tüm toplum yapısından bağımsız düşünmek mümkün değildir.
Geleneksel üretim biçimi ile şekillenen toplumlarda iktisadi faaliyetler ayrı bir çalışma sahası olarak değil toplum yapısı ile bütünleşmiş birer faaliyet alanı olarak bulunmaktaydılar. Bunun sonucunda ise hayatın bütününden koparılmamış bir üretim-tüketim dengesi sağlanmaktaydı.
Bu 'hayatla bütünleşmiş iktisat' anlayışı klasik dönem Osmanlı toplumu için de geçerliydi. Toplumda en yaygın üretim ve tüketim birimi aile idi. İktisadi faaliyetlerin aile gereksinimi esas alınarak gerçekleştirildiği bir ekonomik çabanın sonucu olarak aile başlıca üretim ve tüketim sahası idi. Toplumsal üretim ve tüketim faaliyetlerinin merkezinde aile yer alıyordu.
Dolayısıyla aile bireyleri de bu toplumun en küçük üretim biriminin elemanları durumundaydılar. Kadın ise gerek toplumsal açıdan gerek iktisadi faaliyetler açısından bu üretim biriminin merkezinde yer alıyordu. Bunun sonucunda geleneksel üretim biçiminde kadının iktisadi faaliyet alanlarından dışlandığını veya bu alanlarda yeterince yer alamadığını düşünmemiz mümkün olmaz.
Şehir kadınlarının terekelerinde giysi, ev, süs eşyası ve nakit para bulunurken kırsal kesim kadınlarının terekelerinde daha mütevazi bir kaç parça eşyadan başka bir şey yoktur. Ancak terekelerdeki emtia, kadının toplumsal durumuna göre de değişmektedir.
Klasik dönem Osmanlı toplumunda da Osmanlı Devleti'ni kuran bu ilk dönem göçebe Türkmen aşiretlerinin kadına bakışının etkisi olmuş, uzun yıllar kadının toplum içerisinde varlığını özgürce gerçekleştirmesi sağlanmıştır .
İslamın kadına verdiği iktisadi haklar ve Türk geleneklerinin kadını onurlandıran yapısı kadının toplum içerisinde kısa sürede 'iktisadi şahsiyet' kazanmasını kolaylaştırmıştır.
Türk dünyasında kadınların erkeklerle yanyana olmaları yabancı tarihçiler tarafından 'Türk kadını iktisadi hayatta erkeğin tam arkadaşıdır. Yalnız ev içerisinde değil, pazarda da kadın, hayat arkadaşının öğüncüdür. Bir rençber malının fazlasını pazarda satmak istediği zaman karısı ile beraber satış yerine gider. Fiyatı belirlemekte hakim olan kendisinden ziyade karısıdır' cümleleriyle ifade ediliyor
İslam, temel hükümleri itibariyle kadına ekonomik özgürlük vermiştir. Yüzyıllar önce kadınların ekonomik hakları teslim edilmiştir. Bilhassa evli kadının kocasından bağımsız mülk edinme hakkı ilk İslam toplumundan bugüne kadınlara tanınmış bir haktır.
Bu hakkı modern toplumlar 19. Yüzyılda belli bir mücadele süreci sonucunda tanımak durumunda kalmışlardır. Modern toplumlarda bugün hala kadının evlenmesiyle birlikte mülkiyeti üzerindeki tüm hakları kocasına geçer. Kadının mülkiyet hakkı zedelenir.
Bundan dolayı modern toplumlarda kadınların en kaygı duydukları meseleler arasında boşanma halinde mülkiyet hakkını kaybetmekten kaynaklanan açıkta kalma korkusu bulunmaktadır.
İslam dünyasında kadının mülkiyet sahipliği ve mülk tasarrufundaki serbestiyeti gerek hukuki düzenlemelerle gerek toplumsal pratikle garanti altına alınmıştır.
Modern toplumlarda ailenin bu özelliklerini yitirip sadece bir üretim birimi haline geldiğini ve üretimin tümüyle ev dışına taşınması süreci sonunda 'kadının çalışması' tartışmalarının yapıldığını kolayca tesbit edebiliyoruz.
Geleneksel üretim biçiminde aileyi açıklayan en iyi pusula gelenektir. Zira gelenek hayatın diğer sahalarına olduğu gibi üretimin planlanmasından paylaşılmasına kadar tüm iktisadi faaliyetlere yön verir.
Aile içerisinde iktisadi ilişkiler de geleneğin öngördüğü çerçevede yürütülür. Aile bireylerinin aile içerisindeki konumları bir tüketici olmaktan daha çok bir üretici kimliği ile belirlenmiştir. Dolayısıyla 'işe yaramazlık duygusu' sadece modern toplum insanlarının muzdarip olduğu bir psikolojik rahatsızlıktır.
Sayfa 50
Türklerin İslamlaşma süreci sonucunda zamanın göçebe Türk boylarında Türk gelenekleriyle yoğrulan bir İslam anlayışı hakim olmuş, dolayısıyla Türklerin İslam alemi içerisinde etkin rol oynadıkları tarihi gerçeklerle sabittir. Bu arada İslam dünyasında yaşanan kargaşa ortamında kadınların toplum içindeki ictimai durumları hususunda da yine Türk gelenekleriyle yoğrulan İslam anlayışının etkisi olmuştur.
Kadı sicillerinde kadınların mahkemelerde özellikle erkek akrabalarından olmak şartıyla vekil kullandıkları görülmektedir. Kadınlar işlerini gördürmek için kocalarını, babalarını, oğullarını vekil tayin ettiği gibi gerektiğinde diğer erkek akrabalarını veya güvendikleri başka erkekleri de vekil tayin ettirmiştir. Kadınlar vekilleriyle işlerini takip etmişlerdir. Kadınları vekil kullanmayı tercih etmeleri dönemin sosyal teamülleriyle izah edilebilir
Kadınların kamu hayatına katılımı açısından ilk dönem Osmanlı toplumunun müsbet bir model oluşturduğunu görüyoruz. Göçebe Türkmen aşiretleri arasında kadının toplumsal etkinliği benimsenmiş ve ona hayatın her safhasında rahat hareket etme imkanı sağlanmıştır. Belki de bundan dolayı üretim ve sanat faaliyetleriyle meşgul olan kadınlardan, zaviyelerde şeyh olan kadınlara kadar her alanda 'iş'lerini ' cinsiyet'lerinin önüne koyabilmişlerdir. Aslında kadının konumunu tüm toplum yapısından bağımsız düşünmek mümkün değildir.