Zayıflıktan kaçmak yerine bunun insan olmanın bir parçası olduğunu itiraf edebiliriz. Ortak yanlarımızın bedenle başladığını ve bunun önemli olduğunu. Duyguları aklın karşıtıymış gibi tercüme etmek yerine insanın kararlarını gerçekten nasıl verdiğiyle ilgilenebiliriz. Bütün insanları bir ve aynı soyut bilince indirgemek yerine farklılığı kabul edebiliriz. İlişkilerimizin rekabete indirgenmesi gerekmiyor. Doğanın düşman karşı taraf olarak konumlanması gerekmiyor. Bütünün, parçaların toplamından daha büyük olduğunu kabul edebiliriz. Dünyanın bir makine yahut mekanik bir performans olmadığını. O zaman şu iktisadi bireyi üzerimizden atabiliriz. Umutsuzluğun çok çığlığı var. Ama bunun onlardan biri olması gerekmez. Bu yolculuğun hedefi değişebilir. Dünyaya sahip olma çabasından vazgeçebiliriz, evimiz gibi hissetmeye çalışabiliriz.

Kitabı okudu

Adam Smith’in Yemeğini Pişiren Kimdi?Katrine Marçal

Geri 112

121 öğeden 121 ile 121 arasındakiler gösteriliyor.