Unut, demişlerdi bana. Gelmeyecek bir daha. Boşuna bekliyorsun buralarda. Aldı hevesini gitti, demişlerdi. Okuma yazma bilmedim hiç. Harflerin kağıda düşenine değil yüreğe inenine inandım hep. “Adında ‘e’ harfi olanlar kötü olamaz,“ demiştim o vakitler. Fakat onlar haklı çıktı. Sırtımı o narin “e” harfi gibi kamburlaştırıp gitti zaman.