Ken Grimwood

"Sen başarısız olmadın. Sen dünyayı bir araya çekmek için bir girişimde bulundun ve bu esnada muhteşem sanat eserleri yarattın. Çaban ve yarattıkların; bunlar kendi başına çok şey ifade ediyor." "Ben ölene dek belki. Bir sonraki tekrara kadar. Sonra hepsi kaybolacak." Jeff kafasını salladı, kolunu sıkıca Pamela'nın omzuna sarmıştı. "Hayatının ürünleri yok olacak sadece. Mücadele, çabalarına olan bağlılığın... Gerçek değer burada yatıyor ve her zaman kalacak: Senin içinde."

..artık cevap bulmak için kendimi harcamıyorum, uzun zamandır böyle. Yaşadığımız ikilem, ne kadar sıra dışı olursa olsun, bu dünyadan gelip geçen herhangi birinin yaşadıklarından farkı: değil: Buradayız ve nedenini bilmiyoruz. İstediğimiz kadar felsefe yapabiliriz, binlerce farklı yol deneyip bu sırrın anahtarını arayabiliriz ve o kilidi açmaya hiçbir zaman yaklaşamayız.

Reklam

Sen kendi arazine, ağaçlarına ve ürünlerine döndün... bense farklı türden duygusal bariyerler oluşturdum kendime: Dışa-dönük, sosyal bir tür yalnızlık. Dünyayı kurtarmak benim kendi ihtiyaçlarımdan kaçmamın bir yoluydu. Bu itiraf etmesi zor bir şeydi sana da kendime de."

Muhafaza etmeye değer bir umut, önemsenmeye değer bir rüyaydı bu ama şimdi yeni umutlara, yeni rüyalara ve henüz yaşanmamış yeni bir hayata odaklanmaları gerekiyordu.

“Her hayatta kayıp vardır. Bununla mücadele etmeyi öğrenmem çok, çok uzun yıllarımı aldı ve tam anlamıyla hiçbir zaman boyun eğmeyeceğim. Ama bu, dünyaya sırt dönmemizi gerektirmez ya da elimizden gelenin en iyisini yapmak ve olmak için mücadele etmeyi bırakmamızı. En azından bu kadarını kendimize borçluyuz ve bundan nasıl bir iyilik gelecekse onu hak ediyoruz."

Edebiyat

"Depresif bir yaşama şekli," dedi Pamela. "Bir özgürlük ve açıklık illüzyonu yaşıyorsun ama bir süre sonra her şey bulanıklaşıyor. İnsanlar, şehirler, fikirler, yüzler... hiçbir zaman net bir odağa gelmeyen ve hiçbir yere varmayan değişen bir gerçeğin parçaları sadece."