Ömründen çalınan on yılın öfkesini anlatırken, şair zarafetiyle şöyle der Nâzım Hikmet:
“Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya
Ona sorarsanız: Lafı bile edilemez, mikroskobik bir zaman
Bana sorarsanız: On senesi ömrümün...”
On yıl gitmiştir, ömründen, sevdiklerinden, memleketinden, hayattan ayrı. Bu on yıl ondan çok daha fazlasını götürmüştür. Törpülemiş, örselemiş, yıpratmıştır