Kieron Gillen

Star Wars'ın Darth Vader kitabı gerçekten çok güzeldi ama anlam karışıklığı olduğu oluyordu bu yüzden bende 8 verdim. Bunun haricinde kitaptaki resimlemeler iyiydi.

Bu yorumun çok uzun olacağını sanmıyorum çünkü çizgi roman hakkında söylemek istediğim tek bir şey var. Çizgi romanın sayfaları eksik.

Çizgi romanı okurken bir anda yirmi otuz sayfa atlamış gibi hissettim. Sonra başına döndüm ve tekrar okudum ve yine aynı şey oldu. Bu beni rahatsız eden en önemli unsur oldu ki bu olayı çizgi romanı okurken sadece bir kere değil, birden çok kez yaşadım.

Çizgi roman okumanın ana kuralı her an her şeye hazırlıklı olmaktır. (BATMAN) İşlenecek her konuya ve olaya açık olmanız gerekir. Çünkü bir çizgi romanda mutlaka en az bir "garip olay" vardır. Şeytani İlahi'de -ve de olabilir bilmiyorum- ise bu garip olaylardan bol bol var. Hatta biraz aşırıya bile kaçmış. Çizgi Roman Evreni Aşırılık Sınırı'nı (şu berbat Superman hikayesinden sonra -bunu okuyanlar anladı ama öğrenmek istemeye gerçekten meraklı olan varsa sorsun anlatırım.- bizim çizgi roman grubunda koyduğumuz bir sınır. Çizgiye en yakın olan hikaye Kaptan'ın HYDRA'dan olduğu hikaye.) geçmediği sürece aşırılık her zaman iyidir. Şeytani İlahi'ye de bu aşırılık cuk oturmuş zaten ama şu dediğim kopukluk çizgi romanın bütün havasını söndürmüş.

Çizgi romana üç vermemin sebebi de çizmeleri oldu. Çok hoşuma gittiler. Hikaye ile uyumuna gerçekten dikkat etmişler. Zaten bir çizgi romanda hikaye kadar önemli ikinci şey -bazen en önemlisi- çizimler ve renklendirmedir.

Yani okuyun okumayın bir şey diyemiyorum ama benim görüşüm bu şekildeydi.

Bu sayıyı okuduğumda Rogue One'daki savaş sahneleri geldi aklıma. Hem çizgi romanda hem de Rogue One filminde en sevdiğim yerler Darth Vader'ın önüne geleni kesip biçtiği yerlerdir...

Sırf Ölüm'e olan aşkından, onu memnun etme isteğinden milyonlarca yıl sarf ettiği çabalarla; bütün evreni katletmiş, Galactus'un kafatasını tahtı, Hulk'ı köpeği, Cosmic Ghost Rider'ı ise sağ kolu yapmış yaşlı bir Thanos'dan söz ediyoruz.
Peki Ölüm tüm bunlar karşısında tatmin oluyor mu? Tabii ki de hayır.
Ve Thanos'un aşkına Ölüm'e kavuşmak için geriye tek bir çaresi kalıyor, kendini öldürmek. Thanos'un yapacağı şeyler arasında belki de en zoru bu olacak ki tek başına yapamıyor. Bu konuda kendisinden, Thanos'tan yardım alması gerekiyor.
Tam da bu noktada Ghost Rider olaya el atıyor ve geçmişe gidip daha genç, daha acımasız bir Thanos ile geri dönüyor.
Bundan sonra işler biraz kızışıyor ama sonuç ne olursa olsun Thanos kazanıyor.

Mevcut zamandan sonsuz kere sonsuz yıllar geçmiş Thanos birçok gezegeni fethetmiş, birçok galaksiyi uzayın sessiz sonsuzluğunda birer toz taneciğine dönüştürmüş, kadim ordusu ile binlerce ırkı yok etmiş ve güvendiğimiz ise Kurtarıcılar birkaç ebediyet önce ölmüştü. Hatta o kadar uzun zaman geçmiştir ki Hulk bile Thanos’un sadık dostu (!) haline gelmiştir.

Hayallerinin hepsini gerçekleştirip evrenin hakimi olarak Tanrı’nın tahtına göz dikmiş olsa da onun için önemli olan bu hayallerin sonunda ulaşmak istediği tek isim, çoğunuzun bildiği üzere; Ölüm’dür…

Deli Titan, uzun zamandır, aşkı Ölüm ile arasındaki ince duvarı nasıl kıracağını düşünmektedir. Yüzyıllardır savaş meydanında onu yenebilen olmamıştır. Ne ağır yaralanmış ne de hastalanmıştır bu sebeple ölüme bir an olsun yaklaşamamıştır. Sonsuz yaşamın biz ölümlüler için evrenin en büyük hazinesi olmasına karşın Thanos için bu varoluşunun en kötü yanıdır. Dünyanın yok olmasına yakın Frank Castle gibi bir psikopat evren tarafından kendisine elçi bahşedilmiş ve onu da kendisini öldürmesi için başka bir evrendeki katili getirmeye yollamıştır zira Thanos’u ancak Thanos öldürebilir…

Harika renkler ve güzel çizimler ile desteklenen bu kavuşma hikayesinde, ebediyetin getirdiği değişimlerle sonsuzun sonuna tanık olduğumuz nadir anlardan birini okuyoruz…

Teşekkür ederim şu an evin içinde ışın kılıcı sallıyorum, adamsın George Lucas

SPOİLER

Bu arada Darth Vader film evreninde ölüyor haberiniz olsun :D

İncelememde 1. ciltten SPOILER içeren kısımlar vardır, bilginize :) Morrigan, Baal, Inanna, Amaterasu, Lucifer, Minerva, Sakhmet, Tara, Woden, Ananke, Baphomet... Onlar her 90 yılda bir dünyaya gelen ve sadece 2 yıl ömre sahip bir pop yıldızı olarak dünyada hüküm süren, bedenleri genç mitolojik Tanrılar. Bir önceki cildimizden hatırlayacaksınız Lucifer bir yargıcı öldürdüğü için hapse atılmıştı. Biliyorsunuz ki Tanrıların işin içinde olduğu bir cinayetten şeytandan başkası sorumlu tutulamaz. Ancak işler öyle değildi ve insanlarla Tanrıların iç içe yaşadığı dünyamızda insan kızımız Laura, Lucifer'ın suçsuz olduğuna inandığı için onun hapishaneden kaçmasına yardımcı olmuştu. Ancak Lucifer yaşadığı bazı olaylar sonucu hayatını kaybetmişti. İşte hikayemiz buradan devam ediyor. Çünkü Laura için sorular birken ikiye çıkıyor. Yargıcı ve Lucifer'ı kim ya da kimler öldürdü? Ayrıca bu ciltte 12. Tanrının da kim olduğunu öğreniyoruz. Güzel ters köşelere sahip, muhteşem çizimleri olan bir kitaptı. Ancak kurgu konusunda çok başarılı bulduğumu söyleyemeceğim, zira konuları takip ederken biraz zorlandım. Ama yine de çizgi roman dünyasına kazandırılmış nadir eserlerden biri olduğunu düşünüyorum. Çizgi roman denince akla sadece süper kahramanların gelmediğini gösteren bir eser. Kesinlikle okumalısınız. ^-^

Çizimler ve renklendirme güzel ve konu da biraz ilgi çekici fakat hikaye ve anlatım vasat kalmış.
Kitap genel olarak bir gizem etrafında ve iki karakterin ilişkisi üzerinden ilerliyor fakat olaylar o kadar kopuk ilerliyorki çok çabuk ilgiyi ve odağı kaybedip haliyle merak da uyandırmıyor. Ortada bir devinim var ve sadece onu takip ediyorsunuz o kadar.

Pek de bir bütünlüğü olmayan, güzel görünümlü, aşırı fantastik bir kurgu olmuş.

Konu ve çizimler gerçekten çok güzel ama kurgu maalesef aktarılamamış. Çizimlerin güzelliği ve sonu nereye bağlanacak merakı uyandırmasaydı büyük ihtimalle yarım bırakırdım.