Hızlandıkça Azalıyorum
“...benim varlığımdan haberdar olabilirler. Ama benim yokluğumu hissetmeyecekler.”
Hani bazen bir cümle okursunuz ve bir süre duraksarsınız, kendinizden bir şeyler bulmuşsunuzdur çünkü. Tekrar tekrar okuma ihtiyacı hissedersiniz, derin soluklar eşliğinde. İşte benim için de Hızlandıkça Azalıyorum tam da öyleydi. Kitabın arka kapağından belliydi zira şöyle bir cümle yer alıyor;
“Yeryüzünde yaşadığın her mutlu an kederle ödenmek zorundadır.”
Yalnızlığı, aşkı, mutluluğu, hüznü ve çaresizliği, ölüm korkusunu, yaşlı bir kadının hissettiği tüm duyguları iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Nahif bir dil ve üzerine düşünülmesi gereken birbirinden can yakan cümleler, çaresizlik...
“Buna değer mi bilmiyorum, hayat yaşamaya değer mi bilmiyorum. Bunu ölmeden önce bilemem, büyük olasılıkla öldükten sonra da bilemem.”
Sizlere naçizane tavsiyem bu kitabı okuyun ve Mathea’nın yalnızlığına, korkularına siz de şahit olun.
Keyifli okumalar.
