İnsan bir şeyi bilmek için iki olanaklı yöntem tanır: ya nesneyi herhangi bir biçimde-duyularla ya da ruhsal olarak- doğrudan doğruya görmek, ya da onu sonuç olarak çıkarmak. İkisi de bir bilme işlevidir ve aslında anlığın bir erdemidir. Bir şeyi sevmenin ya da nefret etmenin, bir kaygı, bir nefret ya da benzeri bir şey yaşamanın sonucu olarak, ola ki, insan kendini mutlu ya da mutsuz hisseder- daha fazla bir şey değil.
Sayfa 26 - Pharmakon