Akış
Ara
Keşfet
Hikayeler
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.40.46
Leo Lionni Yorumları ve İncelemeleri
Leo Lionni yorumları ve incelemelerini, Leo Lionni kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Leo Lionni puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Tanıtıma geçmeden önce kitabın aldığı ödülleri yazmak istiyorum sizlere.
1963 Caldecott Onur Kitabı
1963 New York Times Yılın En İyi Resimli Kitabı
1963 ALA Dikkate Değer Kitap
2012 Scholastic Parent&Child Çocuklar İçin En Harika 100 Kitap Seçkisi
Renkleri kırmızı olan minik balıklar sürüsünün içinde rengi siyah olan kardeşlerinden daha hızlı yüzen siyah bir balık varmış. Adı mı? Yüzyüz. Günlerden bir gün aç bir ton balığı ağzını kocaman açmış ve tüm kırmızı balıkları mideye indirmiş. Hızlı yüzebildiği için bir tek Yüzyüz ondan kaçabilmiş. Yüzyüz korkmuş ve kardeşlerini kaybettiği için çok üzülmüş. İşin kötüsü artık bir de yalnızmış. Peki Yüzyüz kendini bu yalnızlığa ve üzüntüye teslim etmiş mi? Elbette hayır. Oradan oraya yüzerken denizin güzelliklerine tanık olmuş. Sonra karanlığın içine gizlenen minik kırmıız balıklarla karşılaşmış. Bu balıklar büyük balığın onları yutmasından korktukları için saklanıyorlarmış. Peki sonra ne mi olmuş? Bu ödüllü kitabı edinelim derim.
Bir olmak üzerine yazılmış cesur bir küçük balığın cesaretiyle neler yapılabileceğini anlatan çok güzel bir hikaye. Çizimleri de oldukça sıradışı. Renklerin birbirlerine geçişlerini beğendiğimi eklemek istiyorum.
118 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Bir çocuk kitabı okuduğumda derdini sade ve basit bir dille de anlatılabilirmiş insan diyorum, mesala bu kitapta hayatta kalmak için çırpınırken neleri kaçırabiliyoruz diye anlatmış Kahramanız Frederick güneşin parıltısını , renkleri ve kelimeleri topladı gri kış günleri için sonra ne mi oldu?
Turuncu, küçük ve tek parçadan oluşan Pezzettino kendini tanımak istiyordu.
Çevresindekiler rengarek ve oldukça büyüktüler.
Kendini arama yolculuğunda koşana, yüzene, dağdakine ve uçana sordu: "Acaba ben sizin parçanız mıyım?" Aldığı cevap hep olumsuzdu.
Pezzettino peki kimin parçasıydı? Nihayet Pezzettino bilgeye danışmaya karar verdi.
Bilge Pezzettino'yu Pat Adasına gönderdi. Uzun ve zorlu bir yolculuğa çıkan Pezzettino, yolculuğun sonunda aradığı cevabı bulacaktı.
Pezzettino kendiydi, kimsenin bir parçası değildi.
Küçük, turuncu bir karenin kendini arama yolculuğunu okuduğumuz Pezzetino kitabında, bağ kurma ile bağımlılık ikilemi arasındaki ince çizgiyi görüyoruz. Başkalarına ait olmayıp her birimiz "Biricik" 'iz. Her bir çocuk biricik ve özel.
Bazen çevremizdekilerin sadece tek bir yönünü görerek hayran kalıp kendimizi eksik, yetersiz hissedebiliyoruz.
Pezzettino, kendinden büyükleri görüp önce eksik hissetti ancak girdiği zorlu yolculuk onun gerçekleri görmesini sağladı. Bu yolculuk dışsal olduğu kadar da içsel bir yolculuktu.
Pezzettino birçok çıkarımların yapılabileceği, felsefik yönü olan çok değerli bir eser.
Pezzettino
Pezzettino kendini olduğu gibi kabul etmeyenlerin kitabı. Kendini bir yere yerleştirmeye çalışanların, bir yerin parçası olmaya çalışanların kitabı. Bilge sayesinde Pezzettino mutluluğu bulur ve kendinin farkına varır..
Hepimize "herkes gibi " olmayı öğretiyorlar. Oysa bazılarımız "herkes gibi" olamıyor. Frederick'te herkes olamayanlar arasında.
Hayatın hengamesinde birçok şeyi kaçırdığımızın farkında mıyız? Mesela tepemizde duran güneşin ışınlarını, kuş seslerini, renkleri, renklerin cümbüşünü kaçımız duyabiliyor, hissedebiliyor? Kendimizi öylece hayata, maddi ve somut şeylere kaptırmışız ki bizim için değerli olan şeyleri yitirmişiz.
Bu kitabı okuduğunuzda soyut şeyler dediğimiz o cümleler, hayaller gibi birçok şeyin hayatımız için doyurucu etkide olduğunu göreceksiniz.
Kitapla, sevgiyle, umutla kalın..
Pezettino, herkesin kocaman olduğu bir yerde küçücüktür. Bu yüzden kendini kendisi olarak görmez. Ben Kimin parçasıyım diye bir çok arkadaşına soru sorar. En son bilgeye gittiğinde o Pat adasına gittiğinde sorusunun cevabını bulabileceğini söyler. Oraya gittiğinde Pezettino yere düşer ve bir çok parçaya ayrılır anlar ki kendiside diğer arkadaşları gibi parçalardan oluşmuştur. Artık Pezettino kendini kendisi gibi sever ve kimsenin parçası olmak için çırpınmaz. Çünkü o kendini olduğu gibi kabul etmeyi ve sevmeyi öğrenmiştir. Hayatta öyle değil mi? Kendini kendin gibi kabul etmezsen, başkası olmak için çırpınıp durursun bu durumda seni üzer. Çünkü umut, insanın kendisiyle ilgili problemleri çözmeye başladığında doğar. Kitap farkındalık yaratıyor. Karakterin ismide çok tatlı Pezzettino. Anlamı parçacık demekmiş.