İnsan, doğal olarak kendisi için zayıf, başkaları için ise kötüdür. Hobbes, Aristoteles'in tam karşıt kutbunda yer alarak, insanın doğuştan toplumsal olmadığını, doğal olarak toplumsallık eğilimine sahip bulunmadığını savunur. Ona göre, insanın toplumsallığı, arılar ya da karıncalardan farklı olarak, doğal bir biçimde belirmez, ama sonradan kazanılır. [46]