Makoto Shinkai

Merhabalar :)

Kiraz çiçekleriyle dolu bu zamanda okunacak en güzel kitap, kesinlikle bu! :)

Küçüklüğümden beri hep çizgi roman okumak istemişimdir. Fakat bir türlü okumak kısmet olmadı taa ki bugüne kadar.

Okuldan yakın arkadaşım manga kitapları okuyor. Bana da bu kitabı ödünç verdi. İyi ki de vermiş. Kitap o kadar güzel ki elimden bırakamadım. Okulda tenefüslerde elimde gezdirdim :D Ve derste başımı kaldırmadan okudum. Tıpkı film izliyor gibi his veriyor insana. Öyle ki gün içinde bitirdim.

Konu, olaylar çok sürükleyiciydi. Her bölüm sonunda 'gelecek bölümde ne olacak?' diye merakta bıraktı beni.

Ve gerçek aşkın nasıl olduğunu, araya mesafeler dahi girse aşkın hala devam edebileceğini çok güzel bir şekilde anlatıyor. Özellikle Toono'nun sevgisine hayran kaldım.

Gelelim kiraz çiçeklerine,
Kiraz çiçeğinin benim için yeri ayrıdır. Beni tanıyanlar iyi bilir çiçekleri ne kadar çok sevdiğimi. Kitabımın arasında kuruttuğum en fazla çiçek, kırılan bir daldan topladığım kiraz çiçekleriydi sanırım.

Saniyede 5 santimetre...

Bunun anlamı kiraz çiçeğinin düşüş hızı :)

Okumanızı kesinlikle öneririm. Kitaplarla, sanatla vee kiraz çiçekleriyle kalın.

Türkçe adıyla Kelimelerin Bahçesi şeklinde yayımlanan en guzel aşk animelerinden biri benim için.

Sadece yağmurlu günlerde bir parkta buluşan iki yabancının hikayesi. Kendinden 12 yaş büyük olan bir kadina "Yukino" ya esas oğlanımız "Takao"nun aşık olmasına doğru olaylar gelişiyor. Ve bu kadının neyse söylemiyorum gidin izleyin filmini yada kitabını okuyun :D Hep beraber şiirsel bir aşk ve hayata tutunuşu görüyoruz.


https://youtu.be/P9nbLFe41DE

Adını kiraz ağacı yapraklarının düşüş hızından alan, Makoto Shinkai' ye ait hikaye ve Yukiko Seike' ye ait çizimler ile oluşturulmuş güzel, duygusal ve gerçekçi bir çizgi roman. Çocukluk arkadaşı olan Takaki ile Akari, ailelerinin japonya'nın iki ayrı köşesine taşınmaları nedeniyle ayrılmak zorunda kalırlar. İlk zamanlar her ne kadar mektuplaşarak hikayelerini devam ettirmeye çalışsalar da mesafeler kendini bir kere göstermeye ve hikayeyi bitirmeye başlamıştır. Bir de bu hikaye arasında kalan, fiziksel uzaklığın oluşturduğu ortamda, duygusal uzaklığa maruz kalan Kanae... Ve artık bu ortamda gelinen son nokta, herkes birbiri için birer hatıra...

5 Centimeters per Second ya da Türkçe'si ile Saniyede 5 Santimetre orjinal olarak iki cilt halinde basılmış bir manga. Ama İngilizce ve Türkçe baskısında iki cildi birleştirip tek kitap olarak basmışlar ve keşke böyle yapmasalarmış.

Ben mangaya çok büyük beklentilerle başladım. Çünkü izlediğim booktuberlar, otaku arkadaşlarım aşırı derecede beğenmiş ve bana da tavsiye etmişlerdi ama çok büyük hayal kırıklığına uğradım.

İlk cilt çok güzel, çok tatlıydı. Ama ikinci ciltte her şeyi mahvetmiş mangaka. Akari ayrıldıktan sonrası ile ilgili her şey aşırı derecede saçmalamıştı yani. Tohno'nun ne yaptığını görmemiz gerekirken araya gereksiz başka bir karakter girdi ve iki-üç bölüm boyunca sürekli onun kendine ne kadar az güven duyduğunu okuduk. Sonra ne olduğunu anlamadan bir anda lisesiler gitti ve 10 yıl ileriye sardı ve neredeyse son bölüme kadar Akari gittikten sonra hayatında ne olduğu ile ilgili hiçbir şey yoktu. Sona koydukları epilog daha da fena, Tohno'ya Kanae'ye ne olacağı hakkında hiçbir şey yoktu. Resmen kitabı bir noktada kesti ve devamını getirmedi mangaka.

Keşke iki cildi birleştirip ikisini de okumaya mecbur bırakacaklarına tek tek bassaymış yayınlar okuru iki cildi de okumaya zorlayarak. En azından güzel bir birinci ciltten sonra hikaye yarıda kalarak biterdi, saçma sapan bir ikinci cilt yerine.

Öncelikle çok tarafsız bir eleştiri yapabileceğimi sanmıyorum çünkü önce animesini izledim. Ve animesi, gerçekten hoşuma gitmemişti ama buna rağmen mangayı oldukça beğendim. Derin, sıcak ve gerçekçi duygularla dolu, bir ana karakter etrafında dönen esas üç karakterli ve iç dünya analizi oldukça iyi olan bir manga.
Mangalara genel sıkıntı çizim odaklı oldukları için duyguların iyi yansıtılamaması ya da iç dünyanın yazıda olmaması olduğu halde bu manga tamamen duygular üzerindeydi ve çizimler, olay akışı bu duyguyu pekiştirmek için yazılmıştı. Türü içinde bence çok iyi. Kendini pek okutuyor diyemem ama elden bırakmayıp tekte bitirilir ise derinden etkiler.

Bu mangayı okurken bir film izliyormuşum gibi hissettim. Çocukluk kısımları ve özellikle bir spesifik bölüm çok çok güzeldi. Ve onunla ilgili bölümlerde de ağladığım doğrudur.

Bunun dışında açıkçası sonunu yetersiz buldum. Kavuştuklarını görmek isterdim.