Maksim GORKİ’nin kaleminden kendi hayatı… Üniversite hayali ile Kazan’a gelse de esas üniversitenin hayat mücadelesi olduğunu anlayan bir genç, devrim düşüncesinin yeni yeni filizlendiği bir Rusya ve bir araya geldiklerinde bütün iyi yanlarını bir kenara bırakarak acımasızlaşan, canavarlaşan insan yığınları... Bütün bunların harmanlandığı otobiyografik üçlemenin son kitabı BENİM ÜNİVERSİTELERİM.
Devrim öncesi Rusya’sını ve insanlarını gözler önüne seren bu eser, o dönemin düşünce akımlarından ve bu yolda karşılaştıkları zorluklardan bahsederken, Maksim GORKİ’nin insana ve topluma bakış açısının nasıl şekillendiği yönünde de ışık tutuyor okuyucusuna…
Ancak kısa kısa ve önemi olmayan olaylara fazlaca yer vermesi ve kitapta herhangi bir şekilde öne çıkmayan çok fazla isime değinmesi nedeniyle maalesef beklediğim akıcılıkta okuyamadım.
“Okuduğum bütün kitaplar, Hıristiyanlık, hümanizma düşünceleriyle ve insanlara merhamet duyulması feryatlarıyla doluydu. Tanıdığım en iyi insanlar, konu üzerine birbirinden güzel, ateşli sözler sıralıyorlardı. Doğrudan gözlemcisi olduğum hiçbir şeyin insanlara merhamet duygusuyla bir ilgisi yoktu; gördüğüm, yaşadığım her şey hemen tümüyle bu duyguya yabancıydı. Önümde göz alabildiğine açılan hayat, bitmek tükenmez düşmanlıklar, acımasızlıklar, beş para etmez şeylere sahip olma uğruna verilen bitmez tükenmez kirli savaşlarla doluydu. Bense yalnızca kitap peşindeydim, kitap dışında hiçbir şey umrumda değildi."
