Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Maksim Gorki
Maksim Gorki Yorumları ve İncelemeleri
Maksim Gorki yorumları ve incelemelerini, Maksim Gorki kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Maksim Gorki puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Toplumsal uyanışın simgesi
Gorki’nin sürgündeyken yazdığı toplumcu gerçeklik akımının en önemli eserlerinden sayılan Ana romanı, 40’lı yaşlarında hayatını kocasının dayakları ile harcamış bir kadın olan Pelageya’nın, kocası öldükten sonra oğlu Pavel sayesinde tanıştığı sosyalist fikirlerle birlikte bir dava insanı olmasını konu ediyor.
Gorki bu eserinde sosyalizm propagandasını en üst sıraya taşıyarak yapmış, oğulların ve anaların aynı kavgada yer almasının önemine vurgu yapmış. Sosyalist fikirlerin önemine ve zengin fakir ayrımına dikkat çekmiş.
Kitapta çok fazla altını çizecek cümle buldum, bazılarını da alıntı olarak paylaştım. 1906 yılında ki Gorki ile ölümüne yakın artık sosyalist bir ülkede yaşayan Gorki arasında ne fark var diye çok düşündüm. Gorki son yıllarını Sosyalist Rusya’da yaşamış ve aslında çok da bir şey değişmediğini gözlemlediğinden son zamanlarını göz hapsinde tamamlamış. Bazen değişenler sadece sistem oluyor ve güç sadece el değiştiriyor.
Kitabı Engin Altay çevirisi ile okudum, son derece duru ve anlaşılabilir cümleler ile sanki bir Türk yazarın ana dilinden yazılmış güzellikte çevrilmiş bir eser okudum. Toplumsal uyanışın simgesi haline gelmiş bu eseri tavsiye ediyorum.
Acının insanı gerçeğe sürükleyişi.
Herkesin Rus edebiyatı denince aklına gelen o meşhur gerçekçilikle beslenmiş daha sonra evrilerek toplumsal gerçekçilik halini almış hikaye örgüsüne sahip bir kitap. Kitapta öne çıkan ana fikir. İnsanlığın acıları ve bunun üzerine kurulmuş acımasız düzen. Bu iki ana unsur çok derine inmeden konunun yüzeyinde tüm çıplaklığıyla ele alındığında. İnsanları zavallılaştıran çürümeye yüz tutmuş sömürü düzeni istemeye istemeye insanları bir paydada birleştirmeye hizmet ediyor. Sömürü dişlileri arasında sıkışmış hayatlara sahip bu insanlar kafalarını kaldırıp gerçeğe şöyle bir baktıklarında, yaşadıkları acıların birbirlerini aynı paydada birleştirdiğini ve bu acılarından ortaya çıkan fikirlerle yeni bir düzen inşa etmeyi arzuladıklarını fark ediyorlar.
Yazar dönemin zihniyetini akımlarını ve farklı kesimlerden insanlarını kendi hayatından faydalanarak anlatmış. Güzeldi fakat daha anlamlı kılmak için o dönemin Rusya'sı ve fikir akımları üzerine bilgi sahibi olmak gerekir diye düşünüyorum.
Bu kitap bana aynı coğrafyada farklı millet olarak yaşasak da aslında biz bir bütünün farklı parçalarıyız. Aleksey'in değil de sanki bizim Ahmet'in çocukluğu. Ruslar ve Türkler bence çok yakın toplumlar.
" İnsan kendi ruhuha uygun gerçeği seçmelidir."
Maksim Gorki'nin otobiyografi üçlemesinin son kitabı, Benim Üniversitelerim. ( Çocukluğum, Ekmeğimi Kazanırken) Kitap; Kazan Üniversitesi' ne gidemeyen Maksim Gorki' nin yirmili yaşlara kadar yaşadığı ilk gençlik yıllarıyla birlikte, 18. yy ilk yarısını kapsayan Rus yaşamına da ışık tutuyor. Gorki'nin hayat deneyimlerinin şekillendiği bu dönem, aynı zamanda devrimin ilk ayak sesleri, devrimi oluşturan fikirlerin filizlendiği dönemdir.
1884 yılında üniversite eğitimi için yaşadığı şehri ve her şeyi geride bırakarak, Kazan'a giden ancak hazırlık sınavlarını veremeyen Gorki, fırınlarda çalışırken üniversite öğrencilerinin oluşturduğu sosyal çevreye girer. Kazan Üniversitesi öğrencilerinin kaldığı Maruskova'nın evindeyken Rusya'nın küçük adamlarını büyük yönleriyle tanır. Okuduğu kitaplar ve devrimin Rus köylüsünün aydınlanması ile olacağına inanan, Çarlık Rusya'sına karşı köylüleri uygulamalı olarak eğiten Romas karakteri ile tanışması Gorki'nin bilinç kazanmasında büyük bir rol oynar.
" Geçirdiğim evimin farkındaydım; kitapların coşkunluk verici balıyla beslene beslene daha büyük bir güvenle konuşmaya başlamıştım." (160)
Hayatın önüne çıkardığı zorlukların hayallerini elinden almasına rağmen okumayı, öğrenmeyi bırakmayan Gorki, geçtiği tüm bu yolları 'kendi üniversitesi' olarak görür. Kitabın ismi de buradan geliyor. Kitabı, hem dönemin Rusya'sını merak edenler, hem de otobiyografi okumayı sevenler için önerebilirim.
168 syf.
·
Puan vermedi
Gorki’nin tiyatro alanına adım atışının ilk örneğiymiş Küçük Burjuvalar. Nil karakteri ile döneminde ilk defa görülen kendini yetiştirmiş bilinçli işçi karakterini ortaya koymuş. Bu benim Gorki’den okuduğum 4. metin oldu. Diğer üçü otobiyografisi olan Çocukluğum, Ekmeğimi Kazanırken ve Benim Üniversitelerimdi. Onların içinde de en çok Çocukluğum ve Benim Üniversitelerim kitaplarını sevmiştim. Gorki döneminde toplumsal gerçekleri, işçi sınıfının, toplumdaki burjuva olmayan insanların yaşamlarını yalın ve çekincesiz bir dille anlatmasıyla ünlenmiştir.
Bu tiyatro oyununda Bessemyonov ailesinin büyükleri ve onların çocukları ile pansiyonerlerin diyaloglarını okuyoruz. Anne babaya onların fikirlerine baş kaldıran, onların yöntemlerini beğenmeyen Pyotr ve Tatyana ile Bessemyonovların evlatlıkları Nil ile çekişmeleri vasıtasıyla var olan yaşam şekline ve efendi-hizmetkâr ilişkisine eleştiri okuyoruz. Gelen devrimin ön habercisi olarak da düşünülebilir. Metinde verilmek istenen fikirler dolaysız ve açıklıkla anlatılırken, ki bu Gorki’nin yazım tekniği bence, yaşam sevinci nedir nereden gelir gibi konular tartışılmış. Teterev karakteri en sevdiğim karakter olurken, Tatyana ki kendisi bariz şekilde depresyonda olan bir karakter, içimi bayılttı. Ama Tatyana’nın düşündüğü birçok şeye de katılıyorum jdjdjdj, depresyonda olması haklı olabileceği gerçeğini değiştirmiyor sonuçta. Hafif okuma için öneririm.
Gorki’nin okuduğum ilk kitabı. Kitabın otobiyografi özelliği taşıması beni kendine çeken +1 yanı oldu. Eser Dünya Klasikleri arasında yer almaktadır. Rusya’nın yoksul yılları, sefalet içindeki yaşamında büyüyen Gorki’nin babasını kaybetmesi, hiç bilmediği tanımadığı, yabancı olduğu bir yere gitmek zorunda kalması, annesinin onu terk etmesi beni çok hüzünlendirdi. Asıl adı “Aleskey” olan yazarın kendisine “Gorki” soy adını verdiğini ve “Gorki’nin” kelime anlamının acı olduğunu yeni öğreniyorum. Kendisine acı soy adını yakıştıran bir yazar. Zorlukla geçen çocukluk dönemi, en ufak yaramazlığında, en küşük hatasında dayak cezasına çarptırılan bir çocuk. Bu çocuğun hayata bakış açısını, büyükleri ne denli nasıl anladığını öğrendiğimiz akıcı, betimlemeleri sıkmayan okumaktan zevk aldığım bir kitap oldu. Gorki’nin bu hayattaki tel şansı büyükannesinin onu sevmesi, koruması, kollaması, anneannesi ile hayatı beraber öğrenmesi, anlaması. Onların o samimi ilişki okuyanın çok hoşuna gidecektir. Kitap bitince Gorki’ye kocaman sarılmak istedim.
Muazzam bir tiyatro!
Yaşlı ve tipik bir burjuvanın pansiyonerleri ve çocukları arasında yaşanılan fikir ve duygu çatışmasını ele alan harika bir eser.
Cahil, saf çıkarcı, gaddar, cimri, küçük hesaplar peşinde bir adam olan baba, eğitim görmüş aslında farklı karakterlere sahip olsalarda baba ve annelerinin karakterlerinden büyük ölçüde etkilenip hastalıklı ve ikircikli kişilik kazanmış çocukları Tanya ile Pyotr ve zıt karaktere sahip, düşünce dünyaları geniş, neşeli, cesur evlatlık Nil ve pansiyonerleri Teterev ile Yelana sık sık hayat hakkında münakaşaya girerler.
Yazar bu münakaşalarda direkt ve net tespitlerde bulunmak adına Nil ve Teterev'in açıksözlülüklerini kullanır. Hayata oldukça düz ve çıkarcı bakan babayı acımasızca eleştirirler.
Buradaki asıl üzücü tablo ise çocukların tüm bu çatışma ve zıtlıklar arasında sıkışmışlıkları. Aslında ebeveynlerinin kendi hayatlarını zindana çevirdiklerini bilseler de bu hastalıklı zihniyetle büyümüş oldukları için ruhları, düşüncelerine sızmış, onları içten içe ele geçirmiş bu tipik çıkarcı, bohem burjuvazi felsefesinin etkisinden kurtulamayarak depresifleşmişlerdir. Bu açıdan hem burjuvazi hem kuşak eleştirisi olarak görülebilecek bu eser günümüz insanlarına da çok yabancı değil.
İşte Pavel Vlasof'un annesi!
Ah! ne güzel bir kitaptı. Kitabı henüz bitirdim ve duygularım öylesine yoğun ki...
Kitabın baş karakterlerinden Pelage cesur yürekli, kalbi sevgi dolu Ana... Ana, kitapta gerçekten birinin annesi olmanın yanı sıra yeni oluşan bir topluluğun, özgürlükleri için korkmadan savaşan bir grup insanın yüreğinde açan güneşin ileri temsilcisi.
Rusya da işçi kesiminin acılarını, korkularını, cesaretlerini kimi zaman gülerek, hayretle, kimi zaman ise gözünüzde yaşla okuyacaksınız. İnsanın yüreğine işleyen bu olaylar sade ve akıcı bir dille anlatılmış. Okumaya başladıktan sonra bırakamayacağınız bir kitap kendileri. Kitabımın arkasında şöyle bir yazı vardı " bu eserden sonra Gorki' nin bütün kitaplarını severek okuyacak, Gorki' nin dünyasına gireceksiniz." bu tam anlamıyla doğru yazarla ilk tanıştığım kitap ve ilk tanışmamızın bu kitapla olması benim için mutluluk verici. Ana benim için hep özel olacak.
Pelage Vlasof (Ana), oğluna beslediğin sevgi o kadar büyük ki bu sevgiyle bir topluluğun yüreğindeki güneş sensin, oğluna ve arkadaşlarına inanışın onların yolunu kendi yolun olarak bilişin en büyük teşekkürlerim sana..
ve bir teşekkürüm de; sevgili küçük Rusyalı Andre, işçi sınıfının gözü kara lideri Pavel Vlasof, Şeşenka, Nikola, Yegor, Ribin, Lutmila ve adını sayamadığım bir sürü 'Arkadaşlara', sizler çok güzel mücadele verdiniz ve benim yüreğimin güneşi oldunuz.
