Önce selam, sonra kelam...
2020'nin 100. kitabında bir ihtida öyküsü bana eşlik etti. Ateizm'e sürüklenmiş ve hayata karşı tüm gücünü, inancını yitirmiş bir gencin intihara doğru yol alan bir hikayenin içinde buldum kendimi. Daha doğrusu bu bir hikaye değil, hakikatin ta kendisiydi. İnsanda inanç olmayınca bu dünya içinde nasılda sürüklendiğinin, hayattan zerrece bir zevk alamadığının göstergesi gibiydi bu ihtida öyküsü.
Ama her şey o ihtiyar çoban adam ile karşılaştığında değişti. Bir insan bir insanı hayatının kıyısından döndürebilir mi? Döndürebiliyormuş ama Allah'ın verdiği hidayetle, yoksa bizler yalnızca sebebiz. Sebepleri çıkar aradan zahir olsun Yaradan diye boşuna dememişler. Hatta Kur'an der ki ''Sen sevdiğini hidayete erdiremezsin ancak Allah, O'na hidayet dilerse hidayete erebilir.''
Velhasıl kelam; elhamdülillahi ala nimeti'l iman...
