Osmanlı Cihan Devleti, 18. yüzyıl sonlarında, hala bir süper güç olma imkanına sahipti; fakat bu imkanı harekete geçirecek dirayetli devlet adamları gerekiyordu ve öyleleri de, menfaatlerine dokunulanlar tarafından yaşatılmıyordu. 'Güç'ün yanında, bir bakıma, kaçınılmaz olarak, 'içten çürüme' de vardı.