Kokuların ve gecenin toprak kadar derin akşamına kan dolarken bile suskunuz. Bazen, bir geçit çıkıyor engellerin arasından, bazen de kalleş bir labirent...
Onca mutsuzluğun, yoksulluğun üzerine mavi bir mutluluk gibi yağan karlarda teselli arıyoruz, rüzgâra tutacak yüzümüz olmadığı için meleklerden bile utanıyoruz.