Hakkında
1979 yılında Gaziantep’te doğdu. 1998 yılında Ömer Özmimar İmam-Hatip Lisesinden mezun oldu. 2003 yılında İnönü Üniversitesi, İlahiyat Fakültesinden mezun oldu. 2005-2008 yılları arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Mantık Anabilim dalında hazırladığı Anlama ve Gelenek: Hans Georg Gadamer’in Felsefî Hermeneutiğinde Anlamada Geleneğin Rolü Sorunu adlı teziyle Yüksek Lisans eğitimini tamamladı. 2008 yılında Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Din Felsefesi Anabilim dalında hazırladığı Muhammed Âbid el-Câbirî’de Din-Akıl İlişkisinin Epistemolojik Analizi adlı çalışmasıyla doktor oldu. (2013) Felsefe, edebiyat ve eğitim dergilerinde Batı, İslam ve Osmanlı düşüncesi bağlamında, din, dil ve hermeneutik eksenli pek çok makalesi, Uluslararası ve Ulusal pek çok sempozyumda tebliğleri yayımlandı. Muş Alparslan, Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünde Araştırma Görevlisi ve İnönü Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi, Felsefe ve Din Bilimlerinde Öğretim Görevlisi olarak çalıştı. Halen Gaziantep Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Felsefe bölümünde öğretim üyesi olarak çalışmaktadır.
Unvan:
Akademisyen, Yazar
Doğum:
Gaziantep -, 1979
Okurlar
6 okur beğendi.
7 okur okudu.
9 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
İslam Düşüncesinde Din ve Akıl
Câbirinin, hemen hemen tüm metinlerinde kritik ettiği düşünme biçimlerinde, epistemolojik sistemler içinde asıl hedefinin irfani epistemolojiye onun inşa ettiği atıl akıl olduğunu, çalışmamızın özellikle birinci bölümünde irfani epistemolojiyi incelerken geniş bir biçimde açıklamıştık.
Bir anlamda Rudolf Bultman'ın, Batı düşüncesini mitolojiden arındırma projesi gibi, Câbirî de İslam düşüncesini irfandan arındırma işine girişmiş gibidir. Câbirî'nin irfan eleştirisi temelde Aristotelesçi evrensel aklın çizdiği sınırlar ve çerçevede gerçekleşmiş olduğu için ona göre İrfani yaklaşımın en önemli problemi aklı, atıl yani çalışamaz, işleyemez hâle getirmesidir.
Câbirî'nin irfan aklında gördüğü atıllık;
İslam düşüncesinde bir büyük gelenek olarak tasavvufun ve irfani tasavvurun yapısında mündemiç bir unsur mudur, yoksa Aristotelesçi akıl tasavvurunun daha işin en başında ötekileştirdiği, hiç tanımadığı, Câbirinin de bu perspektiften kurguladığı ve inşa etmeye çalıştığı akıl mıdır?
İnsanların mistik temayüllerinin tamamen yok edilmesi veya tüm insanların Aristotelesçi bilimsel akla itaat etmeye davet edilmesi, biyo-psişik ve entelektüel bütünlüğü ve dinî nassların yapısını tahrif anlamına gelir mi? Asıl önemlisi de Câbirî'nin, irfansız bir İslam düşüncesi inşa etmeye çalışmasının altında yatan sebebin Aristotelesçi ve aydınlanmacı aklın olduğunun bilincinde olup olmadığıdır. Zira Câbirî'nin gerek akıl tasavvuru gerekse de irfani yaklaşıma biçtiği rol, aslında Aristotelesçi ve aydınlanmacı tarihten ve toplumdan kopuk monolojik bir rayonelliğin bağlamı içinde gerçekleşmektedir.
Sayfa 269 - OttoKitabı okudu
"Teolojinin temeli vahiy ise bu vahyin anlaşılması ve yorumlanması, ancak dil yoluyla mümkün olabilmektedir.."
"Gazalî'ye göre akıl-vahiy arasındaki ilişki, göz ile ışık arasındaki ilişki gibidir. Akıl göze, vahiy ise ışığa benzer. Dışardan ışık gelmedikçe göz görmez. Göz olmadan da sırf ışıkla görmek mümkün değildir.."
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
