Kötü yorum yazıp sonrasında üzülmek istemezdim ama bunu yapmak zorunda olduğumu hissediyorum. Bir kitap serisini asla yarıda bırakamam, kötü hissederim. Bu yüzden bu seriye kaldığım yerden, 3. kitabın yorumundan devam etmek istiyorum. Gençlik kurgu kitaplarını severim, ama bu olmamış Mihri Mavi.
Son zamanlarda gündem olan bir konu ile başlamak istiyorum: İstanbul Sözleşmesi.
Kadınları, erkekleri, hayvanları korumak ile ilgili kanunlar yazan bu sözleşmede bu kitabın içindeki düşüncelerin zıddı ele alınmış bir biçimde. Önceden her kadın, hayvan zarar gördüğünde hepimiz üzülürdük. Canımız acırdı zarar alan kişileri gördükçe. Son zamanlarda bu durum hepimiz için alışılagelmiş bir vaziyette, düzgün bir eylem olmadan, cezalarını çekemeden çıkanlar ile.
Kitapta bir kadının sadece doğum yapmak için, köle izaura gibi kullanılması veya zorla bir yere hapsedilmesi hiç hoş değil. Özellikle de genç arkadaşlarımızın bu durumu okumasıyla beraber hayalinde ''Keşke şöyle aşkı bulsam.'' cümlelerinin zihninde geçeceğinin farkındayım. Bu yüzden bu incelemeyi yazıyorum zaten. Böyle bir aşkın doğru olmadığını, aksine zarar gördüğünü ve kimsenin birbirini hürriyetinden alıkoyma gibi bir lüksü olmadığını söylemek istiyorum.
Bu kitapları okumanın doğru olmadığının ve böyle olayların yaşanmadığı, insana ve hayvana şiddetin olmadı günleri umut ediyoruz.
