Muammer Karadaş belli ki kendini anlatıp duruyor kitapta. Hep ben diyor ama bu ben kıskanç ve bencil ben değil. Kendini tanımlayan, tanımlamaya çalışan bir "ben". Kimi şiirde ben yurtsuzum diyor; ben yokuş, ben hiç, ben tanık, ben bakış, kimi şiirde ben yenilmişim, umutsuz ve tutunmasızım diyor.
Bazı şiirlerdeki kelime oyunları çok güzel bir estetik kazandırmış olup kulağa müzik gibi geliyor. Ve bazı dizeleri de öyle sert ki, Muammer Karadaş kendini tanıtırken hesap soruyor: "ey düzen bir bak kendine, sırnaş kendinle, infilak et ey insan...."
Bazı bilinmeyen kelimeler olsa dahi dil sağlamlığıyla beğenerek okuyacağınız bir eser..
