Allah’ım ne inanılmaz bir tecrübeydi vakfe! İnsan seli. Mahşer. Dua, gözyaşı. İnsan bir garip oluyor. Yol boyu Hz. Peygamber’in adımladığı kumlar, oturup kalktığı mekânlar, gölgelendiği ağaçlar…
Ailemden niçin ayrıldığımı sorgulamaya başladım. Ailemle geçirecek daha ne kadar vaktim var ki... Devemin üstünde ne zamandır gidip duruyorum. Bir yere aidiyetim ise çöldeki ayak izim kadar.
Ne yapabilirim ki? Yüzlerce insan ve binden fazla deveden oluşan kocaman bir kervanın içerisinde olsam da herkes kendi devesinin üzerinde ve aslında yalnız başına yolculuk yapıyor..
Ne yapabilirim ki? Yüzlerce insan ve binden fazla deveden oluşan kocaman bir kervanın içerisinde olsam da herkes kendi devesinin üzerinde ve aslında yalnız başına yolculuk yapıyor.