Yıllardır tanıdığım öğretmenim. Yatılı kaldığım okulda yurt nöbetçisi olurdu. Arada bağlama çalardı. Ortaokul seviyesinde düşüncelerimle uzaktan davranışlarını, düşüncelerini analiz etmeye çalışırdım. Yıllar geçti. O emekli oldu. Ben öğretmen oldum. Kimi sözleri ve davranışları hatırımda. Küçük bir işletmesi var. Oğlu(arkadaşım) ile işletiyor. Gelip geçerken selamlaşır, hal hatır sorarız. Kitabını yıllar önce almıştım. İmzalatma fırsatım olmadı. "Mutlaka oku." demişti. Okudum. Bir insanın yürüdüğü yolları yürümeden ya da bilmeden o insanı taniyamazmışız. Yine, yeniden anladım. Onurlu yaşam mücadeleni tebrik ederim öğretmenim. Vatanı, milleti sevmenin seninle aynı düşüncede olmayanı yok etmekten değil yere çöp atmamaktan geçtiğini gösterdiğin için.
