Sevdayı temsil ettiğine inanılırdı,oysa masumiyete ihanettir kırmızı güller
Doğduğumuz, büyüdüğümüz yerleri bazen bırakır gideriz .Geçmişimizde acılar doludur çoğu zaman .Biz onlardan kacmaya çalışırken onlar bizi asla bırakmaz .Bazen bir geri dönüş ,bir özlem yeter hatırlamaya..
Diyar da öyleydi .Çocukluğunun geçtiği mahalleye seneler sonra döndüğünde birer birer bütün anıları ,acıları, aşkları,yaşanmışlıkları yüzeye çıktı
Mahallesi ve insanları çok sıcak ,yardımsever ,iyilik dolu olmasına rağmen yoksulluk ,hastalık ,ölüm ,töre bir türlü peşlerinden ayrılmamıştı.
Çok sevdiği çocukluk arkadaşları çeşitli nedenlerle ölmüs ,sevdiği kız başkasına yar olmuş olsa da Diyar bu acı gerceklerle son bir kez daha yüzlesmisti .Onlar için elinden gelen son iyilikleri yapmış ve onları vicdanının mezarlığına hapsetmisti .
Duygu dolu bu kitabı hüzünlenerek okudum
Okumalarınız yetisemediğiniz hayatların şerefine olsun
...
Kaç sonbahar yaşarsın hayatında bir daha meyve veremeyeceğine inandığın... Peki ya kalbinin hızlı atması seni ölüme ne kadar yakınlaştırır;
Bir vapur misali savrulduk hayat denilen bu eşsiz okyanusta, sığınacak bir karanlık limanımız vardı en eski dostlarımızdan, nice korsanlarla muharebe meydanında kan kırmızısı yangınlarda bir selama açılan tek kapımızdı dost kapısı...
"Aşk fakirlerin yarasıdır ve beyaz sevdanın masumiyetidir. Eğer kan ile kirleteceksen bunu bil ki kırmızı aşka ihanettir."
