“Birisini, bir daha dönmeyeceğini bilerek uğurladın mı hiç?” diye sordu. “Ölüm gibi bir şey olmalı.” dedi diğeri. Gözlerindeki denizler dalgalanır gibi oldu bir an. Bunun anlamı “Daha kötü olan hep bu gidişle yaşayacak olmam.” demekte sanki.
“Bu kadar akşamı ve kitabı nereye sığdıracaksın ey ruhum; içindeki yollar ve patikalar çatallanırken?..” Uzunca bir süre sessizce bekledi ve sonra bir ses yankılandı içinden: “Üzülme ey ruhum! Bir kitabın arasında senin için güzel cümleler biriktirmiştir belki de...”