Platon’da “güzel”in; “kendiliğinden güzel" olması, sanatkâr öznesini önemsiz kılmaktadır. Çünkü “güzel” tabiatta sanatkârdan önce vardır. Hatta hissedilir âlemde mevcut olan bütün varlıkların ideaların birer taklidi olmasından hareket eden Platon, sanatı da bu ikincilerin taklidi olması nedeniyle taklidin taklidi olarak görür. Sanat da bu durumda bir göz boyayıcılık derekesine düşmektedir.
Sayfa 16 - Ketebe Yayınları