Geceleri yıldızlar örter üstünü
Bilirsin de yine üşürsün.
Kaçışır boşluğa bu korkak sözcükler
Kan ter içinde.
Susar düşünürsün.
Boşuna mı sana bu sevda yaşamda
Bu yürek
Bu insan onuru.
Gölgelerimiz makaslanmışsa yollarda
Silkele bi kez kendini
At üstündeki kurumuş kalmışları
Yaprakları yeniden güneşe
Tut renkleri ellerinden.
Ha şöyle.
Ve de bu günler neyi getiriyor böyle
Ve de niçin götürmüyorlar getirdiklerini?
Bıktıramazsınız bizleri günlerimizden.
Umutlarımız çocuklarımızın gözlerine emanet
Ve de içimizdeki bu tosun sevgi,
Yağma yok
Yedirmeyiz kimseye...