"Ben, hayatım boyunca şansı; 'iki rakam tahmin edip para kazanmak' zanneden insanlardan olmadım. Her adımımda yanımda olan, sırtımı yasayabileceğim, korkumu üzüntümü, telaşımı paylaşabileceğim insanlara sahip olmaktı benim şansım."
Tam kafiye olamadım hiçbir "sen' li kelimeye... Yarım uysa yeterdi oysa ki ellerim ellerine. Şimdi iki "sesteş" kelime gibi kaldık seninle; aynı cümlede, aynı harflerle, farklı anlamlar taşıdık birbirimize...
Bu kapıdan çıkıp gittiğinden beri gözüm kapıda sevgilim. Yanlış anlama,"Acaba bu geri zekalı çıkarken kapıyı iyice çekmiş midir?". diye bakıyorum. Hırsızı var, uğursuzu var.
Uc noktali cumleler cok havali bence... Sanki cumle bitmemis devami varmis ama yasanmisliklardan tecrubelerden oturu yazar yazmaya gerek duymamis. "Lan ben koca yazi yazdim, iki kelimeyi de kendi hayal gucunle bul sigir..." der gibi... Dunya'nin en duz cumleleri bile havali gibi, bir siirin misrasiymis da yazarken yazilandan vazgecilmis gibi...