Meddücezir gibiydi hayat. Gelgitlerle doluydu. Neşesiz ve kitapsız bir yerde hayatta kalmak elbette kolay değildi. Sabahsız gün yoktu. Fakat bazı günler vardı ki, hiç sabah olmasını istemiyordu. Her şeyin hızla aktığı doğruydu. Yavaş gidenler bu hızlı akış içinde daha çok yoruluyordu.