Natalio Grueso sözleri ve alıntılarını, Natalio Grueso kitap alıntılarını, Natalio Grueso en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Hiç kimse benim kadar iyi bilemez yalnızlığı. Hiç kimse. Ne uzun kış gecelerinde yatakta yanında bir çift soğuk ayak bulunmasının ne demek olduğunu hiç bilmeyenler. Ne saçlarını sabunlayan şefkatli parmakları hiç tanımamış olanlar. Ne parkta kimsenin oynamak istemediği şişman çocuk. Ne yazın kız arkadaşı olmadığından köy kütüphanesindeki de bütün kitapları okumuş sivilceli, gözlüklü ergen. Hiç kimse bilemez…
Üç kızından birinin Noel'de onu ziyarete gelmesini umarak huzurevinde salyalarını temizleyen büyükbaba da. Hiç kimse bilemez.
Yabancı bir okyanusun ortasında tahtaya tutunmuş kazazede de, ölüm hücresinde bir başına idamını bekleyen mahkúm da. Hiç kimse bilemez.”
Belki de bizim zamanımızın en büyük
kötülüğü de budur, herkes her şeyi yargılamaya hakkı olduğunu, olayları
hiç bilmeden fikir beyan edebileceğini zanneder; tıpkı küstah bir denizcinin
altında ne olduğunu bilmeden buzdağını küçümsemesi gibi.
“İnsan bir başına olduğuna, dünyadaki en yalnız ve mutsuz varlık olduğuna, konu yalnızlığa gelince kimsenin onunla aşık atamayacağına inanır ve birden biri girer hayatına, onunla sadece birkaç saat geçirmiş olsan da âşık olmuşsundur, sonra o gider, sonsuza dek kaybolur ve onu bir daha göremeyecek, bir daha okşayıp sarıla-mayacak olma çaresizliğiyle baş başa bırakır seni, işte o an eski yalnızlığının ve acının aşılabilir olduğunu, acı çekmenin sınırı olmadığını, insanoğlunun kötülüğünün sınırı olmadığını, şiddetin ölçüsü olmadığını fark edersin. Bunların hepsi bana çok ağır geliyor, Ricardo, daha fazla dayanamıyorum.”