Hakkında
Eğitim: Saitama University
(Gerçek adı Natsuki Fukunaga) 1945’te Japonya’nın kuzeyindeki Hokkaido Adası’nda dünyaya geldi. Babası ünlü romancı, şair, çevirmen, Fransız edebiyatı araştırmacısı Takehiko Fukunaga; annesi ise şair Akiko Harajō’dur. Anne ve babasının boşanmalarından sonra, annesiyle 1950’de Tokyo’ya yerleşti. Çocuk yaşta bu “göç”le başlayan “göçmen” yaşam tarzı Yunanistan, Fransa, Okinawa Adası gibi farklı yerlerdeki ikametleri ve dünyanın çeşitli yerlerine seyahatleriyle sürdü; yazarın hiçbir zaman yerleşik, sabit bir hayatı olmadı.
Natsuki 1968’de üniversitedeki fizik eğitimini yarıda bırakarak çevirmenliğe yöneldi. Kurt Vonnegut, Jack Kerouac, Gerald Durrell, Richard Brautigan, James Herriot, John Updike, Antoine de Saint-Exupéry ve E. M. Forster gibi yazarların birçok eserini Japoncaya çevirdi. Çeviriyle başladığı yazı hayatını öykü ve roman yazarlığıyla kaynaştırarak sürdürdü. İlk öykü kitabı olan Stiiru Raifu’da (『スティル・ライフ』, Durgun Hayatlar, 1987) kimlik meselesini işledi. Güney Pasifik Denizi’ndeki küçük bir ada ülkesinde, II. Dünya Savaşı’nda ölen silah arkadaşlarını anmaya gelen Japonları taşıyan otobüsün kayıplara karışmasıyla, ülkenin Cumhurbaşkanı Matías Guili’nin başına gelenleri anlatan Matías Guili no Shikkyaku (『マシアス・ギリの失脚』, Matías Guili’nin Düşüşü, 1993) adlı romanı postkolonyal, büyülü gerçekçi roman türünün Japonya’daki başarılı bir örneği.
Eserleri İngilizce, Almanca, Fransızca, İtalyanca, Portekizce gibi birçok dile çevrilen Natsuki günümüz Japon edebiyatının en revaçta, en çok ödül alan ve de en aykırı yazarlarından biridir.
Unvan:
Japon Yazar, Şair
Doğum:
Obihiro, Hokkaidō, Japonya, 7 Temmuz 1945
Okurlar
10 okur beğendi.
141 okur okudu.
6 okur okuyor.
215 okur okuyacak.
5 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Kız güzel tâbi :)
"Eğer şimdi, şuracıkta seni baştan çıkarmaya yeltensem,
buna cevap verir miydin?"
Ingeborg aniden çehresini gevşeterek böyle sordu.
"Tabii ki verirdim,
hem de büyük bir zevkle”
Sayfa 227
Bazen engel olamazsın...
Bu odaya girdiğimden beri süren gerginliğim bir anda gözyaşı oldu, gözlerimden akmaya başladı. Ağlıyordum.
Ağlamamam, metin olmam gerektiğini biliyordum.
Üstelik ben
öyle salya sümük ağlayıp zırlayarak sonuç almaya çalışan sulugöz biri izlenimini vermek istemiyordum.
Bu her şeyden önce
benim mizacıma aykırıydı.
Ama yine de, ne gözyaşlarım, ne
burnumun akması durmak biliyordu
Sayfa 145
Hortumla yıkanmak...
Geçen gün banyo günüydü. Gardiyanlar tutukluları gruplar
halinde avluya götürdü, giysilerini çıkarmalarını söylediler ve
hortumla yıkadılar onları.
Pis pis kahkahalar atarak, ısrarla
onun beyaz bedenine sıktılar suyu. Beyazlığına güldüklerini
anlayınca, rezilce bir aşağılık duygusuna kapıldı. Çıplaklık utanç
vericiydi.
Nitekim cılızlıktan kaburga kemikleri görünen çıplak
bedeni başka insanlara gösterilecek nitelikte değildi. Göstermek
isteyeceği bir tek yeri bile yoktu. Gardiyanlardan biri, kasten
makatına sıkıyordu suyu; müstehcen dürtüler içinde olduğuna
şüphe yoktu. Güya meşru bir gerekçesi vardı, orasının bedenin en
kirli yeri olduğunu söylüyor (daha doğrusu sen gardiyanın söy-
lediklerini bu şekilde yorumlamıştın) ve sıkıyordu suyu!
Tazyikli suyun o dayanılmaz gücü. İnsanın canını biraz acıtıyordu,
ama zevkli de bir şeydi.
Hatta burada kaldığı süre içinde en çok zevk aldığı şey buydu.
İnsanın yıkanması hoş bir şeydi.
Sayfa 41
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
