"Benim doğamda nefret değil, sevgi var." Eleni Gacoyanis'in doğasında da bu vardı ve Katis, annemi öldürerek bu sevgiyi yok edememişti. Ev yıkıldıktan sonra bile dimdik ayakta duran bahçemizdeki dut ağacı gibi, bu sevgi de içimize, çocuklarının içine kök salmış, torunlarına da yayılmıştır.