Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
En büyük velilerden İmam Rabbânî de mutlak fazilette “Ömer İbn Abdülaziz, Vahşî’nin ancak atının burnundaki bir toz olabilir.” hükmünü vermiştir.
İbn Mesud’a gelince, demişlerdir ki: “Fıkhı Ab dullah b. Mesud ekti. Alkame suladı. İbrahim en-Nehaî biçti. Hammâd harmanda dövdü. Ebû Hanife öğüttü. Ebû Yusuf hamur yaptı. Muhammed pişirdi. Diğer insanlar da onun ekmeğini yiyorlar.”
Huzeyfe bin Yemân, sahabe arasında “Sâhibü sırri’r-Resûl”
“Peygamberimizin sırdaşı” olmasıyla meşhurdur.
İslam’da ilk defa “Şeyhülislam” şeklinde lakaplanan kimse Hz. Ebu Bekir es-Sıddık’tır
Hz. Ali de ilim yönünden ashabın en üstünü
ve en şöhretlisi olarak anılırdı. Hz. Ali’nin ilmi, fetvaları, hikmetleri ve olaylarla ilgili çözümleri buna şahitlik eder.
Hz. Sıddîk (Ebu Bekir) sahabe içinde Kur’ân’ı en iyi bilendi.
Hz. Ebu Bekir aynı zamanda ashabın sünneti en iyi bileniydi de