Hakkında
Nikolaos van Dam Hollandalı büyükelçi. Amsterdam Üniversitesi'nde Arapça, Siyaset ve Sosyal Bilimler okudu. Edebiyat üzerine hazırladığı doktorasını 1977'de tamamladı. 1970-1975 yılları arasında Amsterdam Üniversitesi'nde Çağdaş Ortadoğu Tarihi dersleri verdi 1975'te Hollanda Dışişleri Bakanlığı'na bağlı Siyasi İşler Dairesi'nin Ortadoğu Bölümü'nde çalışmaya başladı. Dışişleri Bakanlığı'nda çeşitli görevler üstlenmiştir. 1980-1983 yılları arasında Hollanda'nın Beyrut Büyükelçiliği'nde başmüsteşarlık, 1988-1991 yıllarında Irak Büyükelçisi, 1991-1996 yıllarında Mısır ve Filistin Büyükelçisi, 1996-1999 yılları arasında Türkiye ve Azerbaycan Büyükelçisi, 1999-2005 yıllarında Almanya Büyükelçisi olarak görev yapmıştır.
Unvan:
Hollandalı Büyükelçi
Doğum:
Amsterdam, Hollanda, 1 Nisan 1945
Okurlar
4 okur okudu.
1 okur okuyor.
5 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
"... Suriye'deki çeşitli bölgelerin kendi kendilerine yeterliliği, yakın dönemdeki kalkınma projelerinden pek etkilenmemiştir.
... Geleneksel Arap tarım-kentleri, Irak ve Suriye gibi ülkelerde, bölgesel bağların odağında yer alır.
... Suriye'nin ana tarım-kentleri güneyde Şam, Süveyde, Dera ve El Kuneytra; kuzeydoğuda Halep ve Deyrizor; orta ve kuzeybatı bölgelerde ise Hama, Humus ve Lazkiye'dir. Bu kentlerin her biri, birkaç kasaba ve yüzlerce köyden oluşan ağın merkezi konumundadır. Idlib ve Cisr el-Şugur aslında Halep tarım-kentine bağlıdır. Rakka, Haseçe [Haseke?] ve Ebu-Kemal ise Deyrizor tarım-kentinin birer parçasıdır. Son on-yirmi yıl içinde Tartus, Lazkiye'ye alternatif bir tarım-kentine dönüştü. Bugün birçok Alevi, bu kenti bölgesel merkezleri olarak kabul etmektedir."
Sayfa 23 - Bunları yazar sanırım kitabın ilk yayınladığı 1979 için söylüyor. Maalesef bu nokta net değil...Kitabı okuyor
"... Farklı dini cemaatler, özellikle de Sünniler ile diğer dini azınlıklar arasında yüzyıllardır var olan bölünme, çeşitli etkenler yüzünden on dokuzuncu ve yirminci yüzyıllarda daha da arttı.
Ondokuzuncu yüzyılda, Fransa, İngiltere ve Rusya'nın onların koruyuculuğuna soyunup, Osmanlı İmparatorluğu'nun içişlerine karışmaları bu azınlıkların durumunu derinden etkiledi. Fransa, Lübnan'ın Maruni Hıristiyanlarını koruma hakkı olduğunu iddia ederken, Rusya, Osmanlı Padişahının Rum Ortodoks tebaası üzerinde benzer bir hak iddia etti. İngiltere ise özellikle Dürziler ve Yahudilerle dostane ilişkiler geliştirdi. Bu yolla korunan azınlıkların durumu genel olarak iyileştiyse de bir açıdan olumsuz yönde etkilendi: Onları 'potansiyel hain, güçsüzlüğün kaynağı, Avrupa politikasının maşası, kısacası, İmparatorluğa ve Müslüman topluma karşı tehlike' olarak gören merkezi Osmanlı hükümeti ve çoğunluğu oluşturan Sünni halk sözkonusu azınlıklara nefretle bakmaya başladı. Sonuç olarak, Sünniler ile dini azınlıklar arasındaki ilişkiler kötüleşti."
Sayfa 21Kitabı okuyor
"... Önceleri kentler, kırsal nüfus üzerinde ekonomik ve siyasi açıdan hakim durumdaydı. Bu dönemde kırsal nüfus, gelirinin bir bölümünü kentlerdeki toprak ağalarına ve tüccarlara vermek zorunda bırakılıyordu. Kent ile kırsal kesim arasındaki fark bazen o kadar büyük oluyordu ki, kentler, yoksulluk içinde kıvranan kırsal nüfusun kazancını sünger gibi emen yabancıların yaşadığı yerleşimlere benziyordu. 1940'larda, Lazkiye gibi kentler, Sünni ağırlıklı başkent Şam'ın ileri karakolu yerine geçiyordu."
... Ovalarda ve sahilde yaşayan Aleviler, Sünniler ve -Sünniler kadar olmasa bile- Hıristiyanlar tarafından ekonomik açıdan sömürülüyordu. Ulaşılması zor, dağlık bölgelerdeki Aleviler ise çok daha özgürce gelişebiliyordu. Yine de Alevi köylüsünün sosyo-ekonomik durumu her iki kesimde de aşağı yukarı aynıydı. İki kesim arasındaki en büyük fark, dağdakileri sömürenlerin kendi dindaşları olmasıydı."
Sayfa 27Kitabı okuyor
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
