Nedvî’nin ifadesiyle “ artık Resûlullâh’a inanmak, onun yolunda yürümek güç bir problem haline gelmişti. Müslüman olmak herkesin kârı değildi. Ancak ölümü göze alabilen, gözü pek, korkunç dikenlerle döşeli bile olsa inandığı davada yürümekten çekinmeyen samimi kişiler peygambere inanmaya cesaret edebilirdi…