DEMEDEN
kül ve dumandı yollar
kül ve duman
saplarından ayrılmış üzüm taneleri gibi dağıldılar an ve an
razı olur mu buna üzüm taneleri
onlar bir gece vakti ayrıldılar
bu şehirden
bir elveda bile demeden
ORTADOĞU
beşikte bir çocuk sallanır
ortadoğu'da bir insan
vurulup yatar
derin bir uykuya dalar
üzerinden tanklar geçer
kuşlar ölümü seçer
aç bir kurdun ağzında
yarası kanar
kan aktıkça kirlenir yeryüzü
ve o kurt dolaştıkça
şehrin kuytu karanlıklarında
kaybolur yeryüzünde
sevgiye açılan yürekler
hüzün yaşanır şehirlerde
şehirler karanlık ve kirli
insanlar aç ve kederli
beşikte bir çocuk sallanır
ortadoğu 'da bir insan
Harika bir eserdi. İçindeki şiirler tam bana hitap ediyor. Hele o filistin şiiri...
Zaten ömrünün yarısını
Hayal kurmakla geçirdi.
Çocuklar yalan söylemez
Onların kalpleri
Sevgiye açılır
Kötülüğe kapanır.
Bu kini bu öfkeyi görüp
Utandı şair kendinden
Bu dünyada yaşadığına
Oturup ağladı derinden.
Odam Kış BahçesiNurgül Dönmez · Karina Kitap / Şiir Dizisi · 20136 okunma