"İyilik felsefenin öz-gayesi olmalıdır ve o kurulurken hep bu gayeyi gözetmelidir. Sonuçları itibariyle insanları yıkıma ve çürümeye götüren bir felsefenin -mantıksal ve olgusal açılardan tutarlı gibi görünse de- hakikiliğinden söz edilemez. Zira iyilik, felsefenin ruhudur. Ruhunu yitirmiş bir felsefenin insanlığı iyi etmesi beklenemez..."