Seneler sular seller gibi akıp gitti.
Ne istiyorum, isteyecek ne kaldı?
Bunalıyorum, tikandım. Kapana kısıldım.
Gönlüm soluyor. Akla güvenim kalmadı. Beni anlamıyorlar. Şaşkınım, küskünüm. Dönüştüm, yabancılaştım, bir Kafka böceği olup çıktım. Umutsuz vakayım.
Kararlar veriyor yapamıyorum. Eylemsiz düşünceler zehirliyor beni. Düşünmeden yaşamak istiyorum, olmuyor.
Her şey başlıyor ve bitiyor. Dünya doyurmuyor beni. Kuşkular, kuruntular, sorular, sorgulamalar yordu beni, tüketti.
Bir yolcu gibi hissediyorum kendimi.
Durdurulması mümkün olmayan bir yolculuk bu.
Buyolun sonunda ne var, karşıma neler çıkacak, bilmek istiyorum.
Bedenden ayrı bir tarafım varsa o nereye gidecek? Bir diriliş söz konusuysa bu nasıl olacak? Bunların akla uygun bir acıklaması var mı?
